Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
»Met een trein die stampvol was van personen die op het treurige nieuws van de ramp, der Harwichboot Berlin overkomen, naar den Hoek van Holland togen om er bijzonderheden betreffende het ongeval te vernemen, velen ook om te zien of bloedverwanten en vrienden onder de verongelukten waren, kwam ik hedenmiddag te twee uur alhier aan.
Maar ik was op Buarbrae geweest, en dat genot was de verdere tegenvallers dubbel waard. Na een gezellig ontbijt togen de drie gezelschappen te zamen op reis. Drie stolkjaerres en eene calèche, deze met twee paarden. Mijn harddraver had de voorhoede en ik dus geen stof. En inderdaad de stof op de wegen in Noorwegen is een bezwaar.
De Christenen togen aanvankelijk in wanorde terug, maar herstelden zich weldra weder, rukten als één man tegen den vijand op, en dreven hem tot eene rivier, die voorbij Tunis stroomt. Vele Ongeloovigen sneuvelden door het zwaard, de meesten echter verdronken in den vloed.
Na den nacht, voor het altaar geknield, in gebeden te hebben doorwaakt, togen dezen edelen en kooplieden naar hun aartsbisschop, en spraken tot hem: "Vergun ons, o vladika! heen te gaan, ruiter en ros, om nieuwe landstreken voor Sinte-Sophia te veroveren; en geef ons uwen zegen!"
Nu was het, gelijk Vondel zich uitdrukt: Nu was het, elck voor zich: een ieder bergh zijn leven. Een algemeene schrik had de Hollanders bevangen, die, overal niets dan vijanden ziende, zonder naar de bevelen van Beaumont, die hen hereenigen wilde, te luisteren, op de vlucht togen en zich naar den zeekant spoedden, ten einde hunne vaartuigen weder te bereiken.
Na het lunch togen we naar de zwavelbronnen, die op verschillende hoogte aan de oostzijde van den Stephenberg ontspringen; bezochten de badinrichting en deden een langen rit langs de rivier; namen bij een temperatuur van 33° een verkwikkend bad in een natuurlijken vijver, zoo groot, dat men er kon zwemmen, en brachten ten slotte een bezoek aan eene grot, waarin we ook een vijver aantroffen.
Doch 't was toch voor mij althans eene prettige boodschap, want nu kon Jan met mij meêgaan. Zus werd, schreeuwend en wel, naar buurvrouw gebracht, de deur werd gesloten, en wij togen samen op weg naar de kerk. Eerst moesten wij bij den koster aan, om de sleutels te halen. Hij woonde schuin achter de kerk in een heel net huisje.
In een uur telde ik 1220 fietsen; 't waren meerendeels winkeljuffrouwen en kantoordames, die naar haar dagelijksch werk togen; het leek wel een bijenzwerm. Mij viel het op, dat ieder haar eigen weg ging, verdiept in gedachten; nergens een glimlach; geen uitroep, geen begroeting; al spoedde men elkaar rakelings voorbij.
Wij togen onmiddellijk naar den stationschef, die geen woord anders dan Zweedsch sprak en verstond, en die onze jammerklachten met een schaterlach beantwoordde.
Als trekvogels vlogen de bewoners van allerlei bergdorpen naar heinde en ver, om de in den winter vervaardigde waren aan den man te brengen, soms tot in Zweden en Turkije. Maar ook daaraan heeft de opbloeiende industrie een eind gemaakt; er was bij de ontwikkeling van het fabriekswezen plaats voor allen en nog voor velen, die nu van den vreemde naar het Ertsgebergte togen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek