Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Een schoenmaker van Teheran, op zekeren dag te Kashân zijnde, wilde een bezoek gaan afleggen bij zijn ouden vriend, den gouverneur, en begaf zich naar het paleis.
Hoewel deze betrekking, eene der aanzienlijkste des rijks, in den regel aan een prins van den bloede wordt gegeven, begreep de çpâhcâlâr de bedoeling des konings: hij wist dat zijne benoeming met eene verbanning gelijk stond. Hopende nog de gunst van den Shâh te kunnen herwinnen, bood hij, naar men zegt, den monarch een millioen krans aan, indien het hem vergund werd te Teheran te blijven.
De onderhandelingen met Frankrijk werden slepende gehouden, en in 1809 moest de fransche gezant, generaal Gardanne, uit Teheran vertrekken, zonder iets verkregen te hebben. Na den val van Napoleon, toen de Engelschen niets meer van Perzië te duchten hadden, werd de betaling van het toegekende jaargeld plotseling gestaakt.
Alsof hij Perkins Gilman of Olive Schreiner gelezen had! Verder was er een man uit Perzië, die in Teheran een soort filosofische school schijnt te hebben, een Turk, die zich met de filosofie der godsdiensten bemoeit, en twee heeren uit Caïro, die Béhaïsten zijn.
Waren wij dat van zoo ver komen zoeken? Is dat Teheran? Wij hadden een paar wanhopige oogenblikken. Daar verschenen eindelijk eenige winkels. Het zijn geen perzische gelegenheden. Wij vernamen, dat de heer Bedrossian ons wel een pak europeesche kleeren wil aanmeten, tegen betaling wel te verstaan, en dat de heer
Gij spot met mijne onwetendheid," zegt de andere op een toon van twijfel en ongeloof. Allamdalla! ik zeg de zuivere waarheid, lieve. Niet alleen zijn er in Faranguistan vrouwen die legers aanvoeren, maar eene is zelfs shâh. Vraag het maar aan de khanoem ackaz-bashi; zij zal u zeggen dat deze vorstin een gezant heeft te Teheran.
Om van Resjt naar Teheran te gaan, zouden we den beroemden, voor enkele jaren aangelegden weg volgen, die niet door het gouvernement, maar door een russische maatschappij is gemaakt, die er concessie voor had gekregen. De weg is 337 wersten lang en stijgt tot meer dan 1500 meter.
Al verloren we onderweg wel eens een wiel, toch was het een koninklijke manier van reizen, vergelijkenderwijs gesproken. In 1903 reden we van Ispahan naar Teheran in een particulier rijtuig, dat aan een vriend behoorde; zoodat ik nu wel denk, dat men meer per rijtuig in Perzië zal reizen. Het laatste gedeelte van dien rit naar Teheran heeft een diepen indruk op mij gemaakt.
Als het zoo voortgaat, zijn we nog dezen avond in Teheran en kunnen we, met het oponthoud erbij gerekend, in vijf uur de honderd-vijftig kilometer verslinden, die ons van de hoofdstad scheiden. Werkelijk deden we er vijf en een half uur over, terwijl we er in het heengaan 25 uren lijdens voor hadden doorgestaan.
Op drie farsaks voorbij Teheran neemt het landschap eensklaps een ander karakter aan; ondanks de invallende duisternis bespeuren wij aan alle kanten, verloren tusschen het weelderige groen, een aantal dorpjes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek