Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Merkwaardig is de buitengewone buigzaamheid van stem van onzen zanger; terwijl de eene strophe met zachte tonen begint, die allengs in sterkte toenemen en langzaam wegsterven, worden in een andere kort afgebroken, harde tonen op smaakvolle wijze in snelle opeenvolging herhaald; droefgeestige klanken, die met de zuiverste fluittonen vergelijkbaar zijn, vloeien met vroolijker klanken zacht ineen.
Het eveneens aangename gezang van den Fluiter, hoewel even kort als dat van de Fitis, klinkt geheel anders; de voornaamste strophe van zijn lied kan ongeveer door "siesiesiesiesierrrrrierrierr" nagebootst worden. Het lied van den Tjiftjaf begint met de syllaben "triep, triep, triep, het", waarop de luidere klanken "diëllr, dellr, diëllr, dellr" volgen.
De slotwoorden der troonscène gingen in vlammen op, toen Rodolphe nog een strophe van zes regels te schrijven had. "En nu het vierde bedrijf," zei hij, terwijl zijn gezicht van dichtvuur gloeide. "Dat zal wel vijf minuten duren, het is heelemaal monoloog." Hij ging over tot de ontknooping, die opvlamde en onmiddellijk weer uitging.
Wanneer plotseling zijn korte strophe op de eenzame hoogten weerklinkt, begroet de reiziger vroolijk de nabijheid van zulk een fraai wezen en rust zijn oog met welgevallen op deze zich bewegende Alpenroos, die de indrukwekkende, maar voor eeuwig verstijfde omgeving op zulk een aangename wijze verlevendigt."
Haar zwaarmoedige, aan haar woesten geboortegrond herinnerende loktoon kan ongeveer nagebootst worden door de syllaben "tsjuu, tsjuu eb". Het zeer eenvoudige, maar aangename gezang, bestaat uit een enkele strophe, waarin de loktoon dikwijls wederkeert; het wordt alleen gedurende het vliegen, maar dan met grooten ijver voorgedragen.
Iedere strophe op zichzelf beschouwd is opgewekt van toon, maar verward; de strophen worden dikwijls afgebroken en krijgen dan een zwaren, hollen, ratelenden slottoon. "Deze Vogel," zegt Becker in volkomen overeenstemming met andere waarnemers, "bezit waarschijnlijk meer dan eenige andere het talent om allerlei geluiden na te bootsen.
Met het einde van de eerste strophe ziet de grijsaard op naar den man en de vrouw, die bij het laatste gedeelte van zijn verhaal allengs uit hun luisterende houding zijn teruggezonken op den heuvel en onder de eerste tonen der muziek zijn ingesluimerd, in juist dezelfde houding als bij den aanvang, allen zien mede op naar het slapende paar.
Dan begint hij opnieuw zoo liefelijk mogelijk: Ich kenn' ein Aug, das wunderblau "Muzikant let op, ze maken binnen een pampiertje voor je," en een dikke, goedige vrouw geeft hem een stoot aan den elleboog, waardoor zijn vinger van de piston glipten de strophe: D'rin spiegelt sich des Himmelsblau! met een akelig valschen kwaak eindigt.
Gewoonlijk zingt de Groote Kruisbek beter dan zijn kleinere verwant; het lied van dezen heeft echter veel overeenkomst met dat van genen. Het bestaat uit een luid voorgedragen strophe, waarop verscheidene kweelende, zwakke en niet ver hoorbare tonen volgen. Het voedsel van de Kruisbekken bestaat hoofdzakelijk uit de zaden van de boomen van het woud.
Zijne tienduizenden zaken slagen naar wensch. Zijne naburen verkondigen zijn lof." Het gelaat van den zanger verduisterde bij iedere strophe. Hij scheen ouder te worden onder het zingen. Van alle kanten weerklonken toejuichingen. Hij vervolgde: »Bij de derde wake verlicht de maan de vlakte. Kin-Fo is zestig jaar oud. Na de groene bladeren van den zomer komen de goudsbloemen van den herfst!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek