Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Het was slechts spel voor onzen IJzeren Reus, die met zijn vermogen van tachtig paardenkracht, in zijn schoot verborgen, in staat was geweest zonder moeite te kampen tegen de drie olifanten van prins Gourou Singh. Hij waagde zich dus gemakkelijk op de hellende wegen van die streek, zonder dat het noodig was de normale stoomdrukking te versterken.
Prins Gourou Singh drukte zich zeer gemakkelijk in 't Engelsch uit en zich tot Banks wendende, zeide hij gedwongen: »Is u het, die....?" »Ik ben het, die....!" antwoordde Banks. »Men heeft, meen ik, me gezegd, dat het een fantasie was van den overleden rajah van Bouthan?" Banks knikte.
Mahomed Singh, ga gij voor de poort staan en let op als zij komen. Ziehier het geval, Sahib; ik zeg het u, omdat ik weet dat een eed voor u verbindend is en dat wij u kunnen vertrouwen.
Jubelende kreten begroetten hem bij zijn vertrek en weldra hadden wij bij een kromming van den weg den seraï van den prins Gourou Singh uit het gezicht verloren. Den volgenden dag begon het Stoomhuis de eerste hellingen te beklimmen, die het vlakke land met den voet van het Himalaya-gebergte verbinden.
Dost Akbar heeft beloofd hem hedennacht bij deze zij-poort te brengen. Hij zal terstond hier zijn en zal Mahomed Singh en mij op hem vinden wachten. De plaats is eenzaam en afgelegen, en niemand zal zijn komst bemerken. De wereld zal nooit iets meer van den koopman Achmet vernemen, maar de onmetelijke schat van den Rajah zal onder ons verdeeld worden. Wat zegt gij daarvan, Sahib?"
En toch was ik nog meer ontroerd bij het zien van het huis, waar generaal Allard woonde, een dier officieren van het groote leger, die bij wijze van revanche het fortuin van Randjit Singh maakten, en waar hij gastvrijheid verleende aan Jacquemond; onder een open koepeltje in den tuin droeg een eenvoudige marmeren steen het fransche opschrift: "Marie Allard, zes maanden."
»Kolonel Munro houdt dus vier duizend ropijen?" vroeg prins Gourou Singh. »En zelfs tienduizend," antwoordde sir Edward Munro, »als Uwe Hoogheid het goedvindt." »Best!" antwoordde Gourou Singh. Het werd waarlijk interessant.
Werkelijk was dit voornaam personage niemand anders dan de prins Gourou Singh in eigen persoon, een man van ongeveer vijf en dertig jaar, trotsch van voorkomen, de vrij goed geslaagde type van de afstammelingen dier rajahs van vroegere tijden, in wiens trekken het maharatten-karakter niet te miskennen was. De prins verwaardigde zich zelfs niet onze tegenwoordigheid op te merken.
Reeds twee nachten hield ik de wacht met mijne Punjaubees. Het waren slanke, flink uitziende kerels, Mahomed Singh en Abdullah Khan geheeten, beiden oude gedienden, die te Chilian Wallah de wapens tegen ons gedragen hadden. Zij spraken tamelijk goed Engelsch, maar ik kon weinig van hen gewaar worden.
Alles te vergeefs. Onze olifant stond als aan den grond geworteld. De prins Gourou Singh beet zich de lippen ten bloede. Kapitein Hod klapte in de handen. »Vooruit!" schreeuwde Banks. »Ja, vooruit," herhaalde de kapitein, »vooruit!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek