Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Zoodanig was dus die trein, eenig in zijn soort en zoodanig had de zonderlinge rajah van Bouthan hem gewild.
Banks toch had van de erfgenamen van den nabob, voor rekening van kolonel Munro niet alleen den weglocomotief gekocht, maar ook den trein, dien hij voorttrok. Wien zal het verwonderen, dat de rajah van Bouthan hem geheel naar eigen vinding en in Hindoeschen trant had laten vervaardigen?
Wie had hem de zonderlinge gedachte ingeblazen haar tusschen de ijzeren wanden van een mechanischen olifant te verbergen? »Mijne vrienden," vergenoegde Banks zich zeer ernstig te antwoorden, »kent ge den rajah van Bouthan?" »Ik ken hem," antwoordde kapitein Hod, »of liever, ik kende hem, want hij is nu sedert drie maanden overleden."
»Sedert den dag toen het mij, na twintigmaal het leven er bij gewaagd te hebben," antwoordde kapitein Hod, »eindelijk mocht gelukken den top van den Vrigel, in het koninkrijk Bouthan te bereiken. Men had me verzekerd, dat de top van dezen berg nooit door den voet van eenig menschelijk wezen was betreden geworden! Mijn eigenliefde kwam er dus bij in het spel!
»Welnu, voor hij stierf," antwoordde de ingenieur, »was de rajah van Bouthan niet alleen in leven, maar hij leefde heel anders dan een ander. Hij was zeer op pracht gesteld, onder welken vorm ook. Hij weigerde zich niets, niets namelijk van 't geen hem in zijn hoofd opkwam.
Prins Gourou Singh drukte zich zeer gemakkelijk in 't Engelsch uit en zich tot Banks wendende, zeide hij gedwongen: »Is u het, die....?" »Ik ben het, die....!" antwoordde Banks. »Men heeft, meen ik, me gezegd, dat het een fantasie was van den overleden rajah van Bouthan?" Banks knikte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek