Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Men stelle zich voor eene woest golvende oppervlakte van zwarte basaltlava, die in de wildste stroomen heeft gevloeid, doorsneden van groote scheuren, en overal bedekt met een kwijnend, verschroeid kreupelhout, dat weinig teekenen van leven vertoont.
Torwald, op dat oogenblik werd het mij duidelijk, dat ik hier acht jaar lang geleefd had met een vreemden man, en dat ik drie kinderen bij hem gekregen had.... O, ik kan er niet aan denken! Ik zou mijzelf in stukken kunnen scheuren! Ik zie 't wel ... ik zie 't wel. Er is zeer zeker een diepe kloof tusschen ons ontstaan.... Maar Nora, zou die niet te overbruggen zijn?
"Indien zij het gezicht van mijn standaard en van mijn vrijcompagnie verdragen, dan zal ik hen voor de stoutste roovers houden, die ooit een boog in het bosch gespannen hebben." "Maar wie zal de boodschap overbrengen?" vroeg Front-de-Boeuf. "Zij zullen alle paden bezetten, en den bode zijn last uit het hart scheuren. Ik weet er iets op," ging hij voort, na een oogenblik bedenkens.
Nu spelen de kinderen eronder: ze loopen, klauteren, springen, en scheuren de nieuwe baadjes, waar ze op den feestdag mee moesten pronken. Ginds, op het plein, is van bamboe, nipah-blad en hout een estrade opgericht: het tooneel. Daar zal de komedie van Tondo wondere dingen vertoonen, en met de goden wedijveren in onwaarschijnlijkheden.
Met sneeuw en ijs gaat het troepje worstelen, over scheuren en spleten zal men zich een weg moeten banen, zoodat het een zeer bezwaarlijke tocht zal wezen, nu de voorjaarszon, dat is die van het eind van Mei, het ijs hier en daar heeft opgebroken.
Zijn concertgebouw-programma's ooit misbruikt door ze te scheuren in het formaat van »bier-en-thee-bons«, en als zoodanig aan de buffetten ingewisseld? Neen immers? Gedurende een korte flauwte, die mij tijdens de pauze beving, had ik een vreemd vizioen: ik waande mij op een Zondagnamiddag, en alle kameraden om mij heen kregen de gestalten van concertgebouwers. Ik zag mr.
Zoudt gij niet op mij spuwen, mij vertrappen, Uw naam van gâ mij sling'ren in 't gezicht, De huid mij scheuren van 't boeleerend voorhoofd, Den trouwring snijden van mijn valsche hand, Dien breken met een vloek van eeuw'ge scheiding? Ik weet, dit kunt gij doen; zoo doe het nu.
Alsof ik hier niet mijn eigen ziel aan stukken had zitten scheuren!" "Maar waarom deedt je het dan?" "Waarom? Omdat ik niet wou.... Neen, ik wil het niet! dat hij de minnaar van een getrouwde vrouw zal worden." O stil, wees stil! Daar gonst iets boven mijn hoofd. 't Moet een bij zijn, die aan komt vliegen. O neen, stil toch! Welk een geur. Zoowaar!
Thans werd de oude, afgedankte Papoea-prauw der vorige patrouille in eere hersteld, opgelapt, scheuren met blik beslagen en met pek en werk gedicht en ziet, in den avond van 22 November was de expeditie op nieuw klaar voor vertrek; alleen haar omvang was ingekrompen; ik besloot te gaan met 18 man in 3 vaartuigen en 40 dagen vivres.
De graaf sprong kressend op als waarlijk getroffen, wilde met zijne karwats Pallieter te lijf, maar Bruur vloog haastig lijk een bieken in zijn hondenkarretje, riep "dju!" en ginder rolde hij over den kasseien weg, en moest de handen op den buik duwen om van het danig lachen niet open te scheuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek