United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vrede, ja! bij mijne ziel, vrede zouden ze maken! 't Heeft wat in, een Spaansch varken schoon te krabben! Kokend water moet er op! Kokend water, zeg ik, en dan krabben met man en macht! Bah!" reutelde zij in zich zelve voort, terwijl zij onze groep eensklaps verliet: "Bah! ze zullen met zijden lappen een varken schrapen!"
En, met hunne lanteernen, bracht hij hen ter plaatse waar de twee mannen gevallen waren. Werkelijk zagen zij hen ten gronde liggen: de eene was dood, de andere reutelde: in zijn hand hield hij eenen brief, dien hij in een laatste stuiptrekking verfrommeld had.
Ze steunde tegen 't klavier en de losse pateelkens van de keershouders rinkelden bij haar minste gebaar. Ze was bleek als een doek, en hare lippen werden blauw en droog. Een onzeglijke haat vuurde in haar oogen. Ze reutelde: Ge liegt! Hare tonge lag precies vaste achter hare tanden.
... 't Gele doodsgezicht was effen en stil in den zachten lichtgloor, de oogen waren geloken, de adem reutelde, doende opstreuvelen heel even maar kleine haartjes van den baard ... Alleen de handen, groot en beenderig, met lange knokkelige vingers en vuil-zwarte nagels, liepen als spinnen over 't omgevouwen blanke laken, plooiend en herplooiend ...
Crépieux klaagde over de moeielijkheid fatsoenlijke Arabische vrouwen te naderen, maar monsieur Badaud beweerde dat ging wel en vertelde toen een geval. Uit den hoek reutelde een slurpje.... blijkbaar rekte de dokter zijn grog.... wat een zonderlinge man, roofvogelneus onder weeke open-luchts-oogen.... waar had hij dat kijken meer gezien.... was 't niet....
De zieke ademde moeilijk: de lucht reutelde in zijn keel ... zijn handen bewogen krampig, zijn mond hing open, schuim-lippend. De lijnen van 't ingevallen gelaat stonden scherper en hoekiger, de rimpels dieper-gegroefd, de oogleden nauw open op de reeds gebroken oogen ... Hijgend, jachtend-verlangend, grabbelde Geerten in de half-neerhangende schuif, alles vergetend in zijn zucht naar geld.
Het reutelde en steenpiepte uit hunne verstopte, oude asempijpen dat hun mager ribbenkot erbij schudde en dreigde uiteen te splijten. Door zijne betraande oogen keek Ghielen verweerd in de duisternis, veegde 't kwijl van zijnen mond en kroop dan uit het bed om ontdaan te zijn van die kwelspoken.
Tusschen de huiswanden gromde 't gestamp der stoompomp. Wirrelend spetten de vonkjes uit den dikken nek der machine. Het kreunde en reutelde over de gracht, over de daken. De flambouwen, verperst in den wind, belauwden de tegels en stoepen, de vensters, kozijnen, wiegelden staalglansjes in de waterplassen.
Dat gebaar van Vere bracht in iedereens gemoed een ijselijken angst. Iedereen had den kouden adem voelen gaan, die Vere zoo deed huiveren, en iedereen bleef stil, den schrik verbergend om anderen niet af te schrikken. Op dat oogenblik ook vertrok het gelaat van Vere in pijnlijke stuipen. Ze kreunde, ze opende wijd haren mond en de lucht reutelde in hare keel. Maar dat duurde niet.
Daar zijn er twee, die me iets verborgen hebben, sprak zij heesch, gij en Dissel! Ze klapte hare lippen weer dicht. Eene schorre droogte reutelde in hare stem. Ze ging werktuigelijk, alsof ze niets meer te zeggen of waarlijk niets gezegd had, vóor het ovaal spiegeltje staan en schikte haar hoed eens naar links, dan naar rechts, dan even als te voren.
Woord Van De Dag