Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Daar ligt het, niet dood, maar uitgeput; de bek is geopend, de tong hangt er uit; de oogen zijn dof. Zoo zou het blijven liggen, tot de Vleeschvlieg eieren op zijn vel ging leggen, indien zijn pijniger niet eindelijk wegging. ""Het dier zal nu toch stellig wel dood zijn,"" zegt de boer. Denk er om, lezer, het ""opossumt"" hem wat voor.
Maar de zweep bleef nederdalen; streep op streep werd van hare huid afgestroopt, kerf op kerf werd in het levende vleesch gesneden, tot het een wankleurige, bloederige klomp raauwe lillende spieren werd. Het was met de grootste moeite dat ik mij weêrhield van op dezen pijniger toe te springen en zijne zweep te stuiten.
Toen, zie die millioenen werelden Rondom ons brandend, wentlend, hun bewoners Zagen mijn ronde licht in wijden hemel Slinken; de zee hief zich in vreemden storm; Nieuw vuur uit helle sneeuwgebergten, die De aardbeving spleet, schudde zijn dreigend haar Onder gefronsden hemel; bliksem, vloed, Kwelden de vlakten; blauwe distels bloeiden In steden, voedsellooze padden kropen Zuchtend in weelderige kamers rond, Toen Pest en Honger mensch, beest, worm beviel; En zwart bederf planten en boomen; 't koren, De wijnstok, 't weidegras, krielde van onkruid, Ondelgbaar, giftig, en hun groeikracht zuigend, Want mijn vervallen borst was droog van leed; De dunne lucht, mijn adem, was bezoedeld Met de besmetting van een moeders haat, Dien ze op den pijniger aêmde van haar kind.
De goedmoedige kolossen gehoorzaamden hun kleinen pijniger met de grootste stiptheid, droegen met hun snuit zware boomstammen en op hun tanden groote bundels andere dingen heen en weer en stapten daarbij met onverstoorde zekerheid over de smalle, glibberige paden langs den steilen rivieroever.
Eensklaps pakt Strijkman de kat bij haar nekvel, trekt haar op den schoot en laat de paar laatste druppels uit het glaasje op haar neus en in den halfgeopenden bek loopen. De kat schreeuwt angstig en wringt zich onmachtig onder de handen van haar pijniger.
Terwijl zij dit deden, ontkwam de beangste moeder, die op den door haar gevolgden weg een bloedig spoor achterliet." Terecht duidt Linnaeus den Zwaardvisch aan met den naam: "Tiran en pijniger van de Walvisschen en Robben." De Haaien en alle andere Zee-roofdieren staan in roofzucht bij hem achter.
Hierop zag de Jood naar den gloeienden rooster, waarop hij uitgestrekt zou worden, en geen kans ziende, dat zijn pijniger toegeven zou, bezweek zijn moed. "Ik zal de duizend pond zilver betalen," riep hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek