Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
En als de geliefde Helleensche liederen, zoo wonderbaar schoon gezongen, tot mijn oor doordringen, dan zie ik in mijne verbeelding mijn vaderland voor mij; dan zie ik zijne olijf- en pijnbosschen, zijne frissche smaragdgroene stroomen, zijne blauwe zee, zijne prachtige steden, zijne met sneeuw bedekte bergtoppen en marmeren zalen.
Er bestaat nu niet meer den geringsten twijfel aan, dat, terwijl de heer Skinner de kuikens van den heer Bensington opfokte met Herakleophorbia IV, een aantal wespen èven werkzaam en misschien nòg werkzamer bezig waren hoeveelheden van hetzelfde deeg te vervoeren naar hun vroege zomer-broedsels op de heuvelen achter de naburige pijnbosschen.
De afstand tusschen Kiliandari en Zographos bedraagt hoogstens vier mijlen, maar het pad, dat, immer stijgende, door prachtige pijnbosschen loopt, maakt zoovele krommingen, dat men wel het dubbele van den afstand aflegt, eer men te Zographos komt, dat boven op eene bergspits, op eene duizelingwekkende hoogte, allerschilderachtigst is gelegen.
De dokter heeft gezegd, dat je er weer heelemaal bovenop zoudt komen, als je tegen het najaar naar het zuiden van Frankrijk kondt gaan! Begrijp eens, Let! het zuiden van Frankrijk! Pau of Arcachon! Geen noordenwind altoos vroolijke en warme zonneschijn reusachtige pijnbosschen, heerlijk geurend, als de wind de altoos groene naalden beweegt en de zee, de immer blauwe golf van Gaskonje!
Die stroom wordt breeder en breeder, laat zijn oevers droog in den tijd van eb, vloeit tusschen door rotsen versterkte kanten, met pijnbosschen bedekt en boschjes van kastanjeboomen.
Het waren niet alleen pijnbosschen, het waren ook lage eikestruiken, met hun rondgetande bladeren dicht bij elkaar schuilende; en wazige larixbosschen, waarin droomerig-blauw de ruimte tusschen de stammen wegdoezelde het duister in: vreemde, zwijgende bosschen, waar zelfs de wind geen toegang vond, en waar niets groeide dan de onbeweeglijke boomen, welker harde, bladerlooze takjes beneden aan de stammen in elkaar grepen, onontwarbare raadsels voor de oogen vormende.
Het was een gevaarlijke tocht, hoewel het hier door de open watervlakte niet meer zoo donker was. Doch wij genoten bij het gezicht van het met sombere pijnbosschen omzoomde meer, dat daar zoo stil en geheimzinnig neerlag in den mistigen avond.
Men verlaat Voss over eene lange houten brug over de Rindal, en komt spoedig in boschrijke omgeving; ditmaal is alles loofhout, pijnbosschen ziet men alleen in de verte, keurige kijkjes vanaf den hoogen weg; langzaam hooger; de woningen worden zeldzamer en blijven spoedig achterwege; 't landschap verliest zijne bekoorlijkheid.
Hij vond de plaats die hij noodig had te Hickleybrow, dicht bij Urshot in Kent. Het was een eigenaardige, afgelegen plek, in een vallei, omzoomd door pijnbosschen, die des avonds donker en ongastvrij waren. Een hooge heuvel sneed het af van den zonsondergang en een grillige put met een uit elkaar hangend afdak deed het gebouw kleiner lijken dan het was.
Neen, vader, zei Elze zacht: ik ben maar een vrouw.... Ik heb hem méér lief dan mezelve.... En nu is Elze tweemaal dood; want eerst heeft zij het Leven overwonnen, en nu heeft het Leven háár overwonnen. Ge zijt een heilige! sprak de oude man. Nu zal de vrede in u komen, van een die géén begeerte meer heeft. En zoo was het. In een stil dal omringd door sombere pijnbosschen, lag een watermolen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek