Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 november 2025
Ook het sterke bewustzijn van eigenwaarde had hij van zijn vader; en dan de neiging om anderen van zijn ideeën te doen genieten; liefde voor détails die bijna pedanterie werd; stipt plichtsgevoel; drang naar zelfvolmaking. Maar dit alles zat bij hem veel dieper: hij had een vrouwelijk-teere inborst, die door een manlijken wil werd bestuurd.
Er is een sterk element van scholastiese dialektiek en spirituele pedanterie in de manier waarop hij zijn gedachten aan de man brengt; liefde en haat, vermetelheid en vrijgevigheid treden als personen op en schelden elkander uit of vliegen elkaar aan en er wordt over 't algemeen kinderachtig veel met woorden geschermd in plaats van met gedachten gevochten.
Voor alle zaken is een theorie, die zich zelve "gezond verstand" noemt; 't is Philintus tegen Alcestus; een bemiddeling tusschen het ware en het valsche; een verklaring, vermaning, een eenigszins op hoogen toon verleende verzachting, die, wijl zij met berisping en verontschuldiging is vermengd, wijsheid meent te zijn, en niets dan pedanterie is.
Ja, maar ... zieje, de onderste helft van ... de kaart is veel kouder en natter, riep Sietske. Wat 'n barbaarsche uitdrukking! Sietske beweerde dat Willem pedant was. Hy plaagde haar met: "ja, kind!" Ze zei, 't kwam van Livius en kegelsneden. Pedanterie, kind, is de byzondere deugd die 'n oudsten broeder versiert. De dokter zei er niet duidelyk neen op, en vroeg wat-i genoteerd had?
Als Herder, wien hij een afschrift van dit werk heeft gezonden, hem met zijn gewone bittere pedanterie toevoegt, dat hij zich door Shakespeare heeft laten bederven, en dat alles maar gedacht en niet gesch
Het is onmogelijk, den indruk te beschrijven, dien de aanschouwing van dit strenge, verheven, en toch wederom zoo vervallen gelaat op u maakt: die verplettende majesteit, gepaard aan zedelijk verderf, die hooge adel nevens zelfzucht en een zweem van pedanterie.
Een heb ik er gevonden, dat is al ruim genoeg, zei Max, en streek met zoo'n welbewust air van tevredenheid zijn kleinen zwarten knevel op, dat Robert lachend een vloek uitstiet. Pedant être! Zelfkennis, is dat pedanterie? vroeg Max onschuldig. Maar de vreugde schitterde hem uit de oogen, en lachte van zijn bewegelijke lippen.
Geen vakman, hoe ook beheerscht door pedanterie, eigenbelang of opgedrongen partygenootschap, heeft het in z'n macht den mathematikus te belemmeren in 't stipt volgen van z'n logischen gedachtenloop. Toch kiest de wiskundige, tot het oplossen van 'n probleem, de eenzaamheid.
De eenige, misschien, die nooit verveelt, maar altijd nieuwe denkbeelden bij u opwekt? De onzigtbare weldoener en verlosser van eene in de pedanterie verzonken maatschappij? Doch wat hij van de godsdienst der vreugde zegt, die Jan Steen vertegenwoordigen zou, in onderscheiding van de door Rafael en zoo vele anderen in beeld gebrachte godsdienst der smart, is hoogst eenzijdig.
Van versteende vuiligheid is hier geen spraak, want de overgrootvader van den ouden heer was loopjongen by 'n bloemist, en oefende dus een te welriekend ambacht uit, om aan etymologische pedanterie vat te geven tot het al te beteekenisvol vertalen van z'n naam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek