Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
De...e zeden van de wilden, mo...ogen immers niet vergeleken worden met de onze, stamerde Massijn in de drukkende stilte gans ontroerd en tevens prat voor de eerste maal van zijn leven tot een groot publiek te spreken. Aller ogen waren beurtelings op het viertal om de tafel en op de drie naast elkaar staande ledige stoelen van de juffrouwen Balcaen gevestigd; de stilte werd benauwend.
Het kind, door de teedere goedkeuring aangemoedigd, had weder zijn boek gegrepen; maar de vrouw, nog ontroerd, zeide hem: "Bavo lief, gij moet maar goed leeren, kind; later in het leven zult gij eerst begrijpen, hoe schoon en hoe nuttig het is, te kunnen lezen en schrijven.
Met prettige drukjes hield ze z'n hand en 'r vochtig-geworden oogen dwaalden op 'm toe. Ontroerd, met den lust 'r in z'n armen te nemen, stond-ie zwaar-ademend stil.
Ik.... ja, ik wil 't je zeggen; ik bén niet voor liefde. Ik weet geen liefde. 't Eenige, wat ik heb, misschien, is 't moederinstinct.... En daarom, jongen, kom altijd bij me, altijd, als je raad noodig hebt.... of steun.... maar spreek me nooit meer van liefde. Toen Max heenging, was hij werkelijk wat ontroerd geweest.... Maar nu was zijn stemming weer omgeslagen in drieste vroolijkheid.
'K tiekene 't meuleken uit, van hier. Mag ik ne keer zien? glimlachte zoet het meisje. Fonske liet het haar zien. 't Es scheune, zei ze. En ook de Engelsche kwam kijken en glimlachte met een dweeperig "very nice indeed". De moeder, die met het pakje door een binnendeur verdwenen was, kwam gansch ontroerd weer in 't armoedig keukentje.
Hij alleen, de elf-jarige knaap, zoo pas uit het dorp gekomen, was ontroerd en de volgende nacht kreeg hij alleen er een nachtmerrie van.
Kapitein Nemo had echter zijn hand snel terug getrokken en verzocht den ingenieur en den reporter plaats te nemen. Allen staarden hem diep ontroerd aan. Daar lag hij dan, dien zij den "genius van het eiland" noemden, het machtige wezen, welks tusschenkomst hen in zooveel omstandigheden gered had, die weldoener, wien zij zooveel verplicht waren!
En toch was het gebeurd; zij sprak: het wonder was geschied en het was toen zij mij had hooren zingen en mij bij haar zag komen, terwijl zij meende me voor altijd verloren te hebben, dat zij die heftige gemoedsaandoening ondervonden had. Bij die gedachte werd ik zelf zoo ontroerd, dat ik genoodzaakt was mij met de hand aan een boomtak vast te klemmen.
Daardoor haalden de anderen haar in. Zij worstelde om los te komen, maar een paar mannen hielden haar vast. "Och, laat mij los! 't Is beter voor hem!" Maar nu kwam ook haar man bij haar. Hij droeg haar kind op den arm. Hij was diep ontroerd. "Neen, Marcia, blijf!" zei hij. Hij was verlegen, maar zijn donkere oogen schitterden van vreugde en spraken duidelijker dan woorden.
Ontroerd vielen Bisschop Gregorius en Attalus elkander in de armen, en Leo ontving het loon, dat hij door zijn trouw en moed dubbel had verdiend. Hij werd met groote plechtigheid naar de kerk geleid, waarvan alle deuren wijd werden open gezet ten teeken, dat hij een vrij man was, die zich begeven mocht, waarheen hij wilde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek