Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Het water der rivier, die een paar mijlen geheel verdwenen was, kwam wat hoogerop weer te voorschijn, en wij gingen door een reeks kleine gehuchtjes en dadelboschjes, om ten slotte te Nokinja stil te houden, waar wij ons bundels groene rijst konden aanschaffen voor de paarden en eieren en melk voor onszelven.
De rest was geschreven met die kabalistische teekens, die, bij alle onaangename herinneringen aan evenwijdige streepjes, die nooit evenwijdig, en puthaakjes, waarvan er nooit twee gelijk waren, ons toch onszelven gelukkig doen prijzen, dat we geen Japansche schooljongens geweest zijn.
Ons bepalen bij de genoegens en voldoeningen, die het menschelijk bestaan meebrengt kunnen wij niet. Zoo wij onszelven toestonden voldaan te zijn, het ware een onderwerping aan Mefistofeles.
En daarop bonden wij, mijn vrouw en ik, Steeds turend op het voorwerp onzer zorg, Onszelven vast aan de einden van den spriet; En dreven met een sterke stroom, zooveel Wij gissen konden, naar Corinthe toe; En eind'lijk brak de zon weer helder door En dreef de neev'len weg, die ons verdierven.
En dat heeft zijn uiting gekregen in de eerste en vooral in de tweede reeks van "Van nu en straks" door allerlei opstellen, waarin de anarchistische opstandingsgedachten waren vertolkt, 't Begon al met een opstel van mij in de eerste reeks over "De kunst in de vrije gemeenschap", en later heb ik dat duidelijker uitgesproken in mijn "Kritiek der Vlaamsche beweging". Onszelven vrijmaken, dat wilden we in de eerste plaats, en door vrijheidsgeest anderen wakker schudden en zoo tot zelfdenken brengen.
En hierin nu juist ligt de rust voor uw hart bij dat verwijt der broederen, alsof we onszelven tot 's Heeren volk stempelden, en dat onszelven alleen. Zie toch, 's Heeren volk is zijn volk niet om wat het zelf is, maar alleen om de banier, waarbij het te hoop loopt, en om het veldteeken, waarbij het neerknielt en zweert.
Men moet begrijpen, dat wij de vreemden, dank zij levenden en "afgestorvenen", al zoo op end' uit kennen, dat het een heele aardigheid geworden is, voor de afwisseling, eens op onszelven te letten. Ik neem deze gelegenheid waar, om mij bij een negenjarig vriend te verontschuldigen wegens de betichting omtrent "den bonten zakdoek" op bl. 3.
Schreeuwende ging de jongen naar zijn huis, en wij vervolgden onzen tocht. Wij waren van dat vechtpartijtje heerlijk warm geworden en waren zeer tevreden over onszelven. »Daar hebben we ze lekker te pakken gehad!» lachte Bob. »Ze hadden het dubbel verdiend!» sprak Karel. »Ik denk, dat ze ons voortaan wel met rust zullen laten, als we weer gaan zwemmen.» »Dat zullen ze ongetwijfeld!» meende ik.
Bij een flikkerend vuur konden wij onszelven en onze have een beetje drogen en sliepen weldra op den harden grond den slaap van de vermoeienis. Een luid tamtamconcert wekte mij des morgens en riep de gemeente tot den kerkdienst. Daarna braken we op. Weer ging het steil bergop in den regen.
Het water der rivier, die een paar mijlen geheel verdwenen was, kwam wat hoogerop weer te voorschijn, en wij gingen door een reeks kleine gehuchtjes en dadelboschjes, om ten slotte te Nokinja stil te houden, waar wij ons bundels groene rijst konden aanschaffen voor de paarden en eieren en melk voor onszelven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek