Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Men moest er uit besluiten dat er slecht weer in het westen was, niet ver af meer misschien, en dat het weldra deze streken zou bereiken. Negoro liet, in gedachten verzonken, zijn blikken weiden over de onmetelijke zee, die rondom den Pelgrim in volslagen oproer verkeerde. Daarna richtten zich zijn koude en strakke oogen naar de lucht. De lucht zag er verontrustend genoeg uit.
Intusschen werd op den kok, uit voorzichtigheid, nauwkeurig het oog gehouden. Overigens kwam hij in zooverre de bevelen van den leerling na, dat hij zich niet meer op het achterschip waagde, waar zijn dienst hem nimmer riep. Bovendien nam men de voorzorg er Dingo aanhoudend verblijf te laten houden, en men weet dat Negoro niet bijzonder op het gezelschap van den hond gesteld was.
Noch kapitein Hull, noch zij die zich aan boord van den Pelgrim bevonden, konden opmerken dat de woede van den hond zich op dat oogenblik het hevigst uitte, toen Negoro zijn kombuis verliet en zich naar den bak begaf. Kende en herkende dan de hond den kok? Het was zeer onwaarschijnlijk.
Harris had, zonder een woord te spreken, dit gansche tooneel gadegeslagen. "'t Schijnt, Negoro, dat die hond een bijzonderen hekel aan je had." "Dat schijnt zoo, maar dat zal nu wel uit zijn!" "En waarom had hij zoo'n pik op je, kameraad?" "Och! een oude zaak die we samen te vereffenen hadden!" "Een oude zaak?" drong Harris aan.
Negoro alleen verliet de hut niet, die hem tot kombuis diende, en zooals altijd was hij van de geheele bemanning de eenige, die geen belang in de ontmoeting van een wrak scheen te stellen. Aller oogen waren toen op het drijvende voorwerp gericht dat op drie mijlen van de Pelgrim door de golven gewiegd werd. "Wat zou het wel zijn?" zei een matroos. "Een verlaten vlot misschien!" antwoordde een.
Daarna hernam hij na een oogenblik stilte: "Zeg eens, Negoro, toen ik je daar zoo onverwachts op het tooneel van de schipbreuk, aan de monding van de Longa ontmoette, had je juist dien tijd om me die brave menschen aan te bevelen en me te verzoeken ze zoo ver mogelijk door dat gewaande Bolivia te geleiden, maar je hebt me niet gezegd, wat je sedert twee jaar alzoo hebt uitgevoerd!
Hij wilde geen uur langer op die ellendige kust blijven. Mevr. Weldon trachtte haar groot kind tot bedaren te brengen. Zij gaf hem de hoop dat hij den volgenden dag gelukkiger zou zijn, waarna allen zich in de grot begaven om er tot zonsopgang te slapen, toen Tom de opmerking maakte dat Negoro niet teruggekeerd was, hoewel de nacht reeds was aangebroken. "Waar zou hij zijn?" vroeg Mevr. Weldon.
We zullen hen redden! Ja, we zullen ze redden!" riep Dick Sand uit. "Wat is er toch met hen gebeurd?" vroeg neef Benedictus. "Wacht totdat ze kunnen spreken," antwoordde kapitein Hull, "en ze zullen ons hun geschiedenis vertellen. Maar laten we hun dadelijk wat water geven, waarbij we een druppel of wat rum zullen voegen." "Negoro!" riep hij toen.
Plotseling deed zich een dof gebrom hooren en vertoonde zich een hond aan den voet van den snellen oever, met geopenden bek, gereed om een sprong te nemen. "Dingo!" riep Harris. "Dezen keer zal hij me niet ontsnappen!" antwoordde Negoro. Dingo was op het punt zich op hem te werpen toen Negoro, Harris het geweer uit de handen rukkend, driftig aanlei en vuur gaf.
Hij had deze ontdekking gedaan, juist toen hij in de kombuis van Negoro aan 't snuffelen was, en op het oogenblik dat de kok op punt stond het insect onmeedoogend plat te trappen. Vandaar boos worden van neef Benedictus, waarbij Negoro trouwens zeer onverschillig bleef.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek