Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Zij leek mij plotseling zoo koud als ijs. Wat was er toch gebeurd? En wie was die Reggy, waar de vlegel naar gevraagd had? Was dat Maud's gehuwde broer, die in Philadelphia woonde? Of.... Opnieuw keek ik naar "Auntie" en 't werd kil in mij. Er was ineens 'n soort van gêne over ons gekomen; en even heerschte er een stilte, die de muziek gelukkigerwijze door een meeslepende wals eenigszins aanvulde.
Achter Maud's portret stond dat van een jongmensch met banaal-knap gezicht en donkere snor, die mij voorkwam eenigszins op haar te lijken. "Is dat ook een zoon van u?" vroeg ik aan Papa. "No, a friend," antwoordde hij, een vriend, die in New York woonde, maar voor 't oogenblik een lange reis maakte voor handelszaken in Australia.
En kunst is liefde, liefde in den schoonsten en den ruimsten zin van 't woord. Dit mocht ik met volzaligheid ervaren gedurende de vele dagen en de lange weken, die op mijn eerste bezoek aan Maud's ouders volgden.
Voor de deur van 't kroegje stond inderdaad een rijtuig; maar 't was de zeer prozaïsche electrische tram, waarvan de wattman en de conducteur den beugel omsloegen. Ik betaalde, stond op, en vertrok met de electrische tram. De dag, de groote dag, de dag van mijn bezoek bij Maud's familie, was aangebroken. 't Was stralend mooi weer, nog mooier dan al de vorige dagen.
Maud's oogen hadden dan meestal een lieflijken, vredigen glans in het getemperd schijnsel van de lampen en Mama's grijze haren golfden sierlijk en deftig om haar frisch gebleven gezicht, terwijl Auntie's wezen in de halve schemering waar zij bij voorkeur zitten ging, zich eenigszins verschrompelde en vertroebelde, met minder fellen glans van oogen, alsof zoo bij het einde van den dag een waas van droefheid kwam over haar toch eigenlijk mislukte oude-vrijstersleven.
Tevergeefs telegrafeerde Amy het woord "práát", tevergeefs trachtte zij haar in 't gesprek te mengen, of stootte ze haar ongemerkt met haar voet aan; Jo keek zoo onschuldig, alsof zij de beschrijving van Maud's gelaat: "IJskoude schoonheid, prachtige nul," plastisch wilde voorstellen.
Ik ging er naar toe, boog er mij over heen, bekeek het met aandacht; en, mij weer oprichtende, kalm, met ernstige, als 't ware beheerschte bewondering: Dit is 'n aardig dingetje, zei ik. Ik zag het vuur over Maud's wangen komen en 'k dacht dat Papa van overmoed ging omvallen. Weet u van wie dat is! riep hij,.... En hij verklapte 't, zwellend van vaderlijken trots.
Papa strekte zijn beide dikke handen uit, alsof hij volkomen mijn woorden beaamde en Mama en "Auntie" jubelden, terwijl een zachte gloed van geestdrift even in Maud's prachtige oogen schitterde. Het gesprek werd intiemer, "Auntie" had het nog eens over België en stelde voor de tweede maal de vraag of dat land dan toch werkelijk niet in "Germany" lag.
Dat was aldus gekomen door 't bezichtigen van die monster-schilderijen in Papa's huis en vooral door 't bezoek op Maud's boudoirtje en het bewonderen van haar aquarellen-album.
Het aantal schaatsenrijders op den vijver nam zienderoogen af; op de bank waar zij nog steeds zaten, schenen Maud's familieleden sinds een poos een stil conciliabuul te houden; en eensklaps stond de oude heer stram overeind, wenkte mij tot zich en vroeg of ik soms zin had, met hem en zijn familie thee te gaan gebruiken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek