Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Zoo dreef de middag langzaam voorbij onder Lili's stille bouderie en geen visites kwamen die doffe rust verstoren, toen er over vieren gebeld werd en Dien Georges De Woude binnenliet. Lili was geërgerd; Dien had hem best eerst kunnen aandienen en hem niet dadelijk in den salon laten, meende zij. Zoo intiem kwam hij toch niet bij hen aan huis.
En terwijl zij de trap afging, glimlachte zij weemoedig om Lili's smart en Lili's wanhoop over Georges. Zij dacht aan haar zuster als aan een kind, om speelgoed weenend, dat men het voor een pooze ontnomen had; zij zag Lili's nu zoo innig bedroefd gezichtje reeds stralen van een blijden lach, zooals het stralen zou, wanneer zij, Marie, over een half uur bij haar terug zou komen.
Ja maar, laten we ons dan maar verstoppen! riep Marie, als met een kreet van vertwijfeling. Ach neen, Marie, heusch, dat is te gek! Ja, ja, ik verstop me! riep Marie en zij stortte Lili's boudoir in. Emilie, bang verlaten te worden in dit hachelijk oogenblik, vloog Marie na. En zij sloten de deur achter zich, draaiden het gas uit en kropen samen achter de meubelgordijnen, die dicht hingen.
Twee witte schoentjes slingerden over den grond. En Marie weende zachtjes, nu zij op Lili's bed zat en het moirè betastte en ruischen deed. Eenzaam bleef zij over: het werd haar, of Lili gestorven was, of zij reeds begraven was geworden. Het moiré scheen haar kil als een lijkwade toe. Maar de deur ging open; Dien kwam binnen. Kom, beste meid, je moet er niet om huilen, hoor!
Het jonge paar was onder het déjeuner onmerkbaar verdwenen; het zou twee weken in Parijs doorbrengen en Marie had schreiend aan Lili's oor verzekerd, dat zij er goed voor zorgen zou, dat hun huisje in de Atjehstraat, na die twee weken, kant en klaar zou zijn, als een nestje voor twee duifjes...
Intusschen, misschien verbeeldde zij het zich slechts, dacht zij, in haar meening een weinig aan het wankelen gebracht door Lili's verwondering over haar vraag. Je weet, we gaan van avond naar de Oudendijken, zeide zij, om over iets anders te spreken. Het is waar, je vertelde verleden, dat je er geïnviteerd was.... Je gaat dus weêr meer uit?
Kijk eens, hoe netjes! sprak zij tot Marie en zij deed een kast open, waar al Lili's huishoudgoed in stapels, met roze en blauwe lintjes omstrikt, geschikt lag. Tafellakens, servetten, beddelakens, sloopen... Keurig! riep Marie, die zich goed hield. Ik zie Lili al, die schoon tafelgoed uitgeeft!
Zij vluchtte naar boven, naar de twee kamers, waar zij van hare kinderjaren af met Lili geleefd had en waar zij nu alleen zou moeten leven. In de slaapkamer, op Lili's bed, waarop Lili nimmer meer sluimeren zou, lag haar bruidstoilet en de witte sleep slierde gekreukt over het tapijt, terwijl de sluier en oranjebloesem als in haast op een stoel lagen neêrgegooid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek