Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
En ... ieder moet toch handelen naar z'n overtuiging, niet waar? De laatste opmerking ging Leentje's sfeer te-boven. Ze bleef er by dat Wouter vergeving vragen moest. En dit deed hy, maar met zwygend voorbehoud zich schadeloos te stellen, zoodra hy.... Wanneer? Waar? Hoe?
Men bedenke dat Wouter nooit in den schouwburg geweest was... ... en zeide: Leentjen, ik ben 'n prins! Daarop kwam de moeder binnen, en verwyderde hem met 'n paar oorvegen uit Leentje's tegenwoordigheid. Het prinsdom van Wouter lag in de maan... neen, veel verder. Ziehier hoe hy gekomen was tot die nieuwe waardigheid.
Zoo had ieder z'n byzondere indrukken, die niet alleen onderling verschilden, maar ook in dezelfde persoon telkens verwisselden van kleur. Kotzebue zou vreemd hebben opgezien, als-i Leentje's verhaal gehoord had. Vreemder nog, wanneer hy had kunnen weten wat het achterliet in de gemoederen van haar hoorders. Deze verwondering zou trouwens het deel zyn van èlken kunstenaar, die 'n blik sloeg in de gemoederen van z'n publiek. Gelukkig ditmaal dat er aan Kotzebue's fabrikaat niet veel te bederven viel. Of de uitwerking van z'n effektstuk op de gemoederen van Leentje's auditorium ook zoo onschuldig was, zou ik niet durven verzekeren. De meisjes berekenden dat het "verleiden" op zichzelf nu juist zoo heel erg niet wezen zou, als men maar zeker was dat zoo'n baron... tenlaatste... en niet
Maar Leentje was taai en verklapte niets. Ze had geheimhouding beloofd aan de kleermakers-juffrouw, die zich "zoo in-acht moest nemen voor de menschen, omdat haar man 'n nieuwlichter was." Deze zaak was verheven tot rang van mysterie. En de belangstelling nam toe, toen men in Leentje's naaidoosjen 'n afgescheurd stuk vond van 'n "personen-" lystje.
Hoe jammer dat dit gesprek plaats had in 'n burgerlyke boven-achterkamer! Waarlyk, de schildery mocht aanspraak maken op beter lyst. Leentje's woorden hadden verdiend te weergalmen langs onafzienbare tempelgewelven, of als bedwelmende wierook heentedringen door de spleten van 'n krypt.
Ze wist beter dan gy en ik, lezer want ze had het van Leentje's moeder, die er niet om jokken zou dat de stumpert "heel bedaard zoo tegen elven was thuis gekomen onder begeleiding van de kleermakers-juffrouw van hier-naast." Den nacht? Den nacht?
Er lag in Leentje's toon iets bepaalds, iets uitgemaakts, iets dat geen verder redeneeren, en althans geen tegenspraak of twyfel toeliet, en deze toon herinnerde hem aan 'n stembuiging, aan 'n toonval, aan 'n melodie.... Neen, 'n melodie was 't niet! Waar toch had-i en onlangs nog iets gehoord, dat ... dat.... Iets dat ook Leentje zou hebben kunnen verkondigen.
Ik denk dat men bang was haar te bederven door te groote zachtzinnigheid. De "jonge-juffrouwen" spraken gedurig van "stand" en "dat ieder op z'n plaats moest blyven." Dit gold háár. Leentje's vader namelyk was 'n schoenmaker geweest die achterlapte, en de vader van de jonge-juffrouwen had 'n winkel "gedaan" waarin-i schoenen verkocht die uit Parys kwamen. Dit maakt 'n groot verschil.
Geen van z'n stukken maakte dan ook zooveel opgang als dat fameuse "Kind der Liebe." Of deze benaming aanduidt dat men de behoorlyk geregistreerde kinderen zou moeten beschouwen als voortbrengsels van haat of onverschilligheid, durf ik niet beslissen. Ziehier iets van Leentje's verhaal.
Het is opmerkelyk dat een der zéér weinigen die 't verband zouden begrepen hebben tusschen... dat en dit, juist de Engelschman was, die hy zoo verwenschte. Ik geloof namelyk dat Byron in-weerwil van z'n verzen dan inderdaad dichter was. Wouter's eerste studien in menschenkennis. Il y perd son latin. Leentje's extra-woordenboeksche bydrage tot de kennis der nederduitsche taal.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek