United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het majestueuse klooster en de geheimzinnige stemmen verdwenen in de duisternis. Onophoudelijk vuurde Katina de paarden aan, en een uur na het vertrek kwam Slavowitz in het gezicht, dat sedert de Russische bedreigingen in een sterke vesting was veranderd. "Zal ik de Troitzka Poort doorrijden?" vroeg Katina. Paul knikte toestemmend.
Daarom had Elizabeth, door Zabern gewaarschuwd, zich voorgenomen den gezant, hoe onbeschaamd hij zich mocht uitlaten, niet in de kaart te spelen. Toen Orloff binnenkwam, wisselden Zabern en Felix een blik, waaruit hun verachting sprak voor dezen man, den beul van Katina, den bewerker van den aanslag op Czernovië's onafhankelijkheid.
"In hemelsnaam, Katina," riep Zabern, als gek geworden naar het venster stormend, terwijl hij naar de duif wees, wier witte gedaante duidelijk tegen de donkere lucht afstak. "In hemelsnaam, schiet!" De duif, onzeker nog welken weg te kiezen, bewoog langzaam voort in groote kringen, elk oogenblik stijgend.
Misschien zullen er een paar kanonschoten noodig blijken. Ik rijd vooruit; de heeren zullen me verplichten met zoo spoedig mogelijk te volgen; na al wat ze nu weten, kunnen hun diensten me aangenaam zijn." Zabern sprong in het zadel, kuste Katina die hem tot afscheid groette, de hand, en een oogenblik daarna galoppeerde hij naar Slavowitz, gevolgd door zijn trouwen ordonnans.
Sommigen weigerden, en daaronder de koppige Katina. Nu had Orloff een kans. Wegens ontrouw aan den Czaar werd Katina tot vijftien knoetslagen veroordeeld. "Hebt ge ooit iemand zien knoeten? Neen? Wel, ik hoop dat 't u nooit gebeuren zal, want 't is geen prettig gezicht, zelfs voor wie zenuwen van ijzer heeft.
Vrouwen vielen flauw van aandoening, forsche mannen zongen met tranen in de oogen. Maar de Moscoviten op hun beurt stemden het Russische volkslied in, en nu barstte van weerszijden een stroom van verwenschingen en uitdagingen los. "Weg met de Russen!" "Leve de Hertog!" "Dood aan de Prinses!" "Czernovië voor eeuwig!" Katina, met getrokken degen, stond vooraan in de rij.
"Een degen van hout en blik, nietwaar?" vroeg hij glimlachend, op het wapen wijzend. "Staal!" zei Katina alleen, het half uit de scheede trekkend. "Goed! Op een dag als deze moet men gewapend zijn," zei Zabern, terwijl hij verder reed.
Omdat ze dus van weinig nut is, heeft mijn zuster haar natuurlijk Katina genoemd. Nu wanneer de heeren klaar zijn....?" Men stapte in, Katina in het midden tusschen Felix en Paul, Rob tegen over hen, met den rug naar het paard. "Reis vanavond niet, vadertjes," zei de istvostchik, toen hij ze zag instappen, "er wachten u booze dingen." Katina zette de paarden met een ongeduldige beweging aan.
Weet je wel, Katina, dat, wanneer je Orloff doodschoot, ik, als Minister van Justitie, zou moeten zorgen dat je ter dood veroordeeld werd?" "Dus u hebt mijn plan geraden," zei ze bitter. "En ik moet het verijdelen. Kom, Katina, wees verstandig. Waarom zou je je in gevaar brengen.
"Denk er aan, Felix, de Furiën de Furiën van...." Hij voltooide dezen zonderlingen zin niet. Nog even bewoog hij de lippen, en zakte toen ineen dood. "Russakoff heeft z'n roebels verdiend," zei Katina somber. De geheele gebeurtenis was zoo snel afgespeeld, dat het bijna onmogelijk was aan de werkelijkheid ervan te gelooven; maar het beweginglooze lichaam duidde daar maar al te zeer op.
Woord Van De Dag