Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
"Neer de wapenen!" bulderde het andermaal in de taal der Utahs, zoo, dat in de nauwe rotsspleet die weinige lettergrepen weergalmden als het rollende gerommel van donder. Toen vielen er snel achter elkander drie schoten. Men hoorde, dat zij uit een en denzelfden geweerloop kwamen. Dat moest de Henry-karabijn van Old Shatterhand wezen, waarvan de knal hier waarlijk de kracht van een kanonschot had.
Wanneer het vaartuig aan de eene draaikolk ontsnapte, dan verviel zij weer in de aantrekkingskracht van een andere, en liep het zoodoende groot gevaar uit het verband gerukt of in stukken gesleurd te worden. "Een kanonschot!..." riep de ingenieur uit. Dat bevel gold Tom Turner.
Het kon inderdaad zeer goed wezen, dat zij geen ander plan hadden dan water in te nemen, en het was niet onmogelijk dat de brug, op ongeveer anderhalve mijl afstand van de monding, en de verschillende werkplaatsen bij de schoorsteenen aan hun oog ontsnapten. Maar waarom hadden zij die vlag geheschen? Waartoe dat kanonschot?
Een kanonschot gaf het teeken, en Peter Keglevic kwam met het garnizoen uit de vesting, terwijl de afdeeling, die verdekt was opgesteld, de achterhoede aanviel. Bijna geen enkele Turk bracht er het leven af!
Opeens echter klonk een kanonschot langs de stille wateren. De »Nina«, die nu vooruit voer, had het gelost, en tot overmaat van vreugd zag men, dat de vlag aan den mast geheschen werd, en dit was het teeken voor de »Santa Maria« en de »Pinta«, dat men »Land vooruit!« had. Met luid gejubel werden kanonschot en vlag begroet. Allen zagen uit, en ontdekten land.
Een tweede losbranding liet zich andermaal en ook evenals de eerste in westelijke richting hooren. Blijkbaar kwam zij van de overzijde van de rivier. »Een tweede kanonschot!" zei master Walter Stannard. »Luisteren!... Wij moeten luisteren!" zeide master James Burbank. Een derde schot, dat door eene windvlaag naar Castle-House overgebracht werd, klonk duidelijker dan de beide vorige losbarstingen.
Een kanonschot geeft het sein tot den aanvang van den strijd; de slagboom valt, en de ranke vaartuigjes scheren als meeuwen over het watervlak heen. "Het water," zeggen de Venetianen, "kookt onder de snelle en krachtige riemslagen." Daar naderen zij het paleis Foscari; maar nog zijn zij niet aan het doel: zij moeten eerst nog naar de Ponto Rialto en dan naar het paleis terug.
"Wel, wie weet," zeide Pencroff eensklaps, "of dat ellendige schip misschien zijn koers gedurende den nacht niet verandert en wij het bij het aanbreken van den dag niet weder zullen zien." Maar plotseling, alsof het een antwoord was op de woorden van den matroos, zagen zij een hel licht en hoorden zij een kanonschot. Het schip was er dus nog altijd en men had geschut aan boord.
Neen, waarlijk, dat moest erkend worden; zoo iets had de Samson der woestijn, de koene Mustapha, de stoutmoedigste der Touaregs, niet durven ten uitvoer leggen. De geestdrift was dan ook ten top; want zulke krachtsontwikkeling was inderdaad nog nooit waargenomen. In dit oogenblik dreunde op het onverwachtst een kanonschot van de wallen der citadel van Tripoli.
Eene ontelbare menigte was van alle kanten in en buiten de stad toegestroomd, om de opstijging bij te wonen, en groote geleerden waren in de torens geklommen, om de bewegingen van den ballon goed te kunnen volgen. Om vijf uur kondigde een kanonschot de opstijging aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek