Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Aan weerszijden van hem fonkelden geheimzinnige vlammen, als een groote menigte brandende kaarsen. "Hoïchi! Hoïchi!" riepen de mannen. "Houd onmiddellijk op met spelen! Gij zijt betooverd, Hoïchi!" Maar de blinde priester bleef doorspelen en zingen, naar het scheen, in een vreemden en ijselijken droomtoestand verkeerend. De mannelijke bedienden gingen toen tot krachtiger maatregelen over.
Toen legde hij het hoofd neêr zacht in het gras en knielde bij Gringolette en bad. Zijn zwaard had Gawein bij Gringolette's doode hoofd gestoken in de aarde en het kruis van het gevest teekende zich af in het vage licht van de nacht als een heilig symbool van bewaking. En Gawein betreurde, dat hij geene kaarsen ontsteken kon rondom het dierbaar lijk....
Leo Tolstoi werd met een vriend opgesloten, niet in het auditorium, zooals Nazarjeff schrijft, maar werkelijk in den carcer met getraliede ramen. Hij had een' kandelaar en kaarsen in zijne laarzen verborgen en zij brachten er één of twee aardige dagen door. Wat betreft den koetsier, het paard, den knecht enz., dat is alles in de verbeelding van Nazarjeff ontstaan.
In 't midden liepen politie-mannen heen en weer, om de orde te handhaven, waarvoor ze zich van hun rotan-stokken bedienden. Tegelijkertijd dat deze mannen gratis klappen uitdeelden, gaven anderen, als troost aan de slachtoffers, kaarsen van verschillende afmetingen, eveneens gratis.
Het vertrek was bijna donker, de vensters waren gesloten uit vrees voor tocht, en het licht dat er scheen, kwam van de kaarsen, die stonden te branden voor het beeld der Heilige Maagd van Antipolo.
Maar aan de gladde ronding der porfieren zuilen, aan het zwarte marmer en den serpentijnsteen, hier, ginds en overal de trillende weerkaatsing van het licht der kaarsen. De tocht hield dit steeds in beweging, en zoo dreef het in de zaal zijn spel, evenals de rustelooze zielen der verdoemden. Waarheen de blik zich wendde, overal was duisternis op den achtergrond.
Tegen twaalf uur 's middags is het feest in vollen gang, de torens beschrijven hun prachtigste figuren. Plotseling beginnen de kerkklokken te luiden. De deuren van de hoofdkerk gaan open en onder priestergezang komt een processie naar buiten. Tal van mannen in lange staatsiekleederen dragen brandende kaarsen, hun bloote hoofd door de felle zon beschenen.
Hij kan met wijsheid op zijn snuifdoos kloppen, en verklaren hoe een snuiter heette in den tijd, toen de kaarsen nog niet gesnoten werden, en voor hoeveel geld men een huis kon huren, in een jaar, waarvan hij in de stoffige papieren der secretarie een rekening gezien heeft.
Capitán Tiago hield er zijn voorteekenen op na: hij lette op de vlam der kaarsen, op het opstijgen van den wierook-walm, op de stem van den priester enz., en uit den indruk, dien hij daarvan kreeg, maakte hij zijn winkansen op.
Bleek als een linnen en mager als een geraamte, had hij geheel het voorkomen van een lijk. Op een paar stappen van het bed stond eene tafel met een crusifix, een wijwatervat en twee kaarsen van geel was, wier waggelende vlammen slechts in hunne nabijheid een twijfelachtig licht verspreidden. Aan het voeteneinde zat de pastoor, lezend in een boek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek