Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Wij moesten door een woest dal rijden en honderd kilometer afleggen door de bergen en over een pas, om te Yalta te komen. Beneden was het dal dicht bevolkt, en we passeerden huisjes, in kleine tuinen gelegen bij velden, waar Tartaren werkten, maar daarna volgden eenzaamheid en stilte. Steil beklom de weg den berg.
Voor het oogenblik wordt de kalme rust van het groote landschap hier afgebroken door de, trouwens ook niet rumoerige, bedrijvigheid der menschen. "A l'é-au!" Eene forsche vrouw, met een serge rok en een breedgeranden stroohoed op het hoofd, komt uit een der huisjes langs den oever te voorschijn en begeeft zich naar het bootje, waarin wij reeds plaats hebben genomen.
Met niet minder recht zei Carmen Sylva, de koningin van Roemenië, in 1892: "Het oostersche en schilderachtige Boekarest, het Boekarest met kleine, in het groen verscholen huisjes, waar men zei "het huis van den heer Zus of van mevrouw Zoo", terwijl men de menschen bij hun voornamen noemde, dat Boekarest verdwijnt, om plaats te maken voor een stad als alle andere.
Die muren bestaan gedeeltelijk nog, maar dienen nu deels als tuinmuren en zijn deels met kleine huisjes bebouwd; ook zijn er nog enkele poorten, die aan overigens zeer burgerlijke wijken een zeker antiek feodaal voorkomen geven. De duitsche bevolking zelve heeft zich minder goed in stand gehouden, dan de door haar gebouwde muren.
Telkens openen zich verrukkend schoone uitzichten op de zee, met naakte klippen of weelderig begroeide stranden, waar kleurige huisjes zich legeren in het volle groen. Geruimen tijd rijzen nevens ons op eenigen afstand van den weg, hooge, steile rotswanden, als bastions opgebouwd, en woeste hellingen vol wilde bloemen klimmen omhoog of dalen naar beneden.
Daar komen drie wegen samen, een van Tellicherry, een, daar rechthoekig op staande naar de tuinen, en een derde langs het plein in steile helling naar beneden gaande. Slaat men dien laatsten in, dan komt men aan de kleine kade bij de rivier voorbij huisjes en hutten, een weg, die naar den engelschen post voert en het raadhuis, waar op feestdagen de driekleur uithangt.
En dat deden ook de menschen van die dorpjes en die boerderijtjes, wanneer zij mij zoo van verre over 't water zagen aankomen. Zij stonden vóór hun huisjes of in hun boomgaarden op mij te wachten en 'k viel daar binnen als een vreemde, rare vogel, die een wondertocht heeft ondernomen. Het was zoo eigenaardig.
Toch is het binnenland niet zulk eene wildernis als de naakte dorre kust zou doen verwachten; men vindt er liefelijke vruchtbare valleien, zoo als die van Drymali, waar groepen van schilderachtige witte huisjes wegschuilen te midden van een woud van olijven, eiken en noteboomen; of wel die van Melanes, minder blootgesteld aan den noordenwind, vol oranje- en granaatboomen en inderdaad beantwoordende aan de schoone beschrijvingen, welke de oude dichters ons van dit eiland hebben nagelaten.
Eenige minuten verder rijst de vermaarde kapel van O.-L.-Vrouw van Kerselaar, te midden van eenige eenvoudige huisjes. Langs den weg ontmoet men de veertien tafereelen van het lijden des Zaligmakers. Men waant, dat de koornaren daar weemoediger ruischen dan elders; dat de leeuwerik daar stiller zingt, dan hij pleegt. O die godsdienstige poëzij in Vlaanderens heerlijke velden!...
Het dorp zelf strekt zich uit aan de oevers van de Gouwe, hier veel te smal voor de scheepvaart. De kleine, vriendelijke huisjes zijn aan beide zijden op korten afstand van elkander langs het water gebouwd, en in hoofdzaak evenwijdig met dit water strekt zich de lange, met kastanjes beplante straat uit, waarlangs het aanzienlijkste gedeelte van het dorp gebouwd is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek