United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij bereed een prachtigen sneeuwwitten Arabischen hengst, welks tuig eene heldere hemelsblauwe kleur had, overal met goud afgezet. De voeten staken in gouden stijgbeugels, uit welk metaal ook het gebit was vervaardigd.

Het is, bij heldere lucht, een schoon en treffend gezicht. Oct. Noot: Cursiveering van de schrijfster.

Wonder vrij en krachtig waren de bewegingen van mijnheer Reimond, ten minste voor zulk uitgemergeld mensch. Bij den glans zijner oogen en de heldere uitdrukking zijns gelaat, waarop nu een zoete glimlach speelde, zou men geoordeeld hebben, dat hij, ondanks zijne buitengewone magerheid, gezond was en hem niets scheelde.

Het waren onregelmatige stappen en het scheen wel alsof de eene voet langzamer en ook zachter dan de andere werd neergezet. Hij hinkte. Misschien had hij zich bij een val gekwetst. Nu was hij vlak bij mij. Het was geen heldere nacht, en tusschen de plaats waar ik stond en de boomen, was het pikdonker.

Ik doe hem in Duitsch, geef mij uw oor!" En daar ging hij, terwijl hij met zijn heldere stem de lange woorden met zoo'n genot uitgalmde, dat het iemand goed deed hem te zien en te hooren.

Op het linnen zaten twee kikvorschen; hun heldere, oogen straalden van louter plezier. «Wat is het heerlijk weerzei de eene, «hoe verfrisschend! En het linnen houdt het water zoo mooi bij elkander; het krabbelt mij in de achterpooten, alsof ik moest zwemmen

Nu was de zon boven de kim gerezen en haar stralen hadden de velden met heldere kleuren verlicht, door het venster der zaal kwam ook genoeg klaarheid om al de voorwerpen die tegen de grond lagen, te onderscheiden. Met de hoop van de jonge maagd nu beter te kunnen zien, ging de ridder naar de zaal.

Het was als voeren zij tusschen twee heldere dagen in een duisteren nacht. Soms ontmoette men barken, die, met lampen verlicht, als vurige zwanen over het water dreven, en als zij op den oever aanhielden, een stroom van gloeiend vloeibaar metaal schenen te doorklieven. Sneeuwwitte lotusbloemen dobberden op de golven, en vertoonden zich aan hen, die daar heenvoeren, als de oogen der rivier.

Bij het heldere weer van den volgenden morgen zagen wij om ons heen alles dicht in het ijs, maar een zeemijl ten zuiden zagen we een groot wak, dat we met veel moeite bereikten. Het lag naar het Westen open en bracht ons in de ijsvrije zee. De Melvillebaai was overwonnen, en we hadden alle reden vergenoegd te zijn.

"Dag meneer Bandt," zei ze, "hoe gaat het?...." Hij stond vlug op. Glimlachend drukten ze elkaar de hand. Er was nu niets van verwondering of verlegenheid in haar blik, maar een rustige, heldere blijdschap.