Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Hij verzocht Maldonado aan land te komen, en het opperhoofd een bezoek te brengen, die bij hem in huis was en het wegens zijn wonden niet verlaten kon. Zij vonden het opperhoofd niet in staat zijn hangmat te verlaten, en zeven van zijn vrouwen verpleegden hem met de grootste zorg. Guacanagari gaf zijn groot leedwezen te kennen, dat hij niet in staat was geweest den admiraal te bezoeken.
De naden van het schip gingen door de branding los, het schip was spoedig vol water en Columbus was genoodzaakt met zijn scheepsvolk aan boord van de Nina te gaan, het kleinste van de drie schepen. Eenige manschappen werden aan land gezonden, om het vriendelijk opperhoofd Guacanagari de ramp mede te deelen.
Toen hij de plek waar de steen hem trof, had aangewezen, en de Arts dat plekje, waar ook niets te zien was, aanraakte, schreeuwde hij het uit van pijn. Pater Boyle, een der aanwezige Spanjaarden, beschouwde de heele handelwijze van den Kazike, en denkelijk niet ten onrechte, als komedie-spel, en stelde Columbus voor, op Guacanagari en al de inboorlingen eene bloedige wraak te nemen.
Op het strand was een vuurtje ontstoken, dat haar zeker tot baken dienen moest. De vrouwen zwommen als eenden, en werden niet ingehaald vóór zij aan land waren. Vier echter werden op het strand gegrepen. De overigen, en ook Catalina, ontsnapten. Toen het dag werd, bevond men, dat Guacanagari met al zijn volgelingen vertrokken was.
Zijn eerste werk was nu aan den wal te gaan om zijn' trouwen vriend en bondgenoot Guacanagari een bezoek te brengen. Deze lag, door zijne vrouwen omringd, in een hangbed, en was op het gezicht van den Admiraal zeer bedroefd.
Hij deed Guacanagari dit voorstel en vol vreugde nam deze het aan, waarop men terstond aan het bouwen ging van het houten fort. De onnoozele Haïtiërs, door den Kazike onderricht, welk een groot geschenk de »Zonen der zon« hun geven wilden, hielpen met alle macht aan den bouw mede, en binnen een paar dagen was het fort, dat van Columbus den naam van »La Navidad« kreeg, voltooid.
Hij vermaande hen, niet uit elkander te gaan, maar bij elkander te blijven. Den bevelhebber, Arana, werd opgedragen om goud te verzamelen, mijnen op te sporen, en de voortbrengselen van het eiland te leeren kennen. Den 2en Januari 1493 gaf Columbus aan Guacanagari en zijn aanvoerders een afscheidspartij.
Behalve bij de weinigen, waarop Guacanagari nog eenigen invloed kon uitoefenen, was bij alle bewoners van het eiland de verontwaardiging tegen de Spanjaarden ten top gestegen.
Al het getimmerte lag op den grond; de vensters waren stukgeslagen; lappen van kleedingstukken, die bemorst en met geweld verscheurd waren, fladderden in den wind. Niets kon men vinden, dat eenig licht wierp op het vreeselijk drama, dat daar moest hebben plaats gegrepen. Het akelig tooneel wekte bij de meesten het vermoeden op, dat Guacanagari een valschaard was geweest.
Hoewel Columbus van grootspraak en oppervlakkigheid in dat journaal niet vrij te pleiten is, had hij deze woorden toch naar waarheid en stellig met zijn heele hart geschreven. Wat de Afgezant van Guacanagari mededeelde, bevestigde hem in zijn geloof aan de oprechte trouw van den Kazike en de zijnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek