United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Nooit,« antwoordde Guacanagari. »Maar ver uit het Zuiden komen vaak de Caraïben, in kano's, van hunne eilanden om ons hier te vangen, te slachten en te verslinden. Wij kunnen geene tegenweer bieden en niets anders doen dan in onze bosschen vluchten.« Thans werd het Columbus duidelijk waarom de Cubanen en ook de Haïtiërs zoo schuw waren en van het strand vluchtten, zoodra ze de schepen zagen.
Ofschoon Guacanagari aan de slachting ontkomen was, lag hij toch gewond en ziek in een nabijgelegen gehucht; anders zou hij zich de eer hebben gegeven persoonlijk zijne opwachting bij den admiraal te maken. Hoe droevig die tijding ook was, Columbus troostte zich met de gedachte, dat het garnizoen niet omgekomen was door de trouweloosheid der wilden.
Dat La Navidad trok hem zóó machtig aan, dat hij er niet aan dacht om, nu hij de Caraïbische Eilanden gevonden had, ook dat groote vasteland op te zoeken, dat volgens de mededeelingen van Guacanagari en zijne vrienden in het Zuiden lag.
En toch waren ze verplicht hem, den vreemdeling, den »Liguriër«, te gehoorzamen! Ja, men zou hem gehoorzamen, zoo lang ongehoorzaamheid gevaarlijk was, langer niet. Merkwaardig genoeg vergezelde Guacanagari Columbus nog denzelfden dag naar de vloot, zonder, naar het scheen, eenig ongemak van zijn been te hebben.
Godsdienstige inzichten. De tuin van den koning. Pinzon loopt weg. Schoonheid van de landstreek. Groote kano's. Porto Rico, het eiland van de Caraïbiërs. Haïti. Rijke natuurtooneelen. Schrik van de wilden. Het gevangen meisje. Geopend verkeer. Verhaal van Peter Martyr. Bezoek van het opperhoofd. Guacanagari. Punta Santa of Groote rivier. De schipbreuk. Gastvrijheid van Guacanagari.
Deze belletjes had Columbus vóór dien tijd al eens gegeven, en het scheen wel, dat de Haïtiërs hierop zeer gesteld waren; men zegt, dat ze op de maat van die belletjes godsdienstige dansen uitvoerden. Op het hooren van dit belangrijke bericht verhelderde Columbus' gelaat, en de verbaasde Guacanagari vroeg waardoor dit kwam.
Het uur van vertrek brak aan. Columbus liet het heele garnizoen vóór zich komen, en hield allen in ernstige woorden den plicht voor, om Guacanagari en zijn aanvoerders met den meesten eerbied en de grootste vriendschap te behandelen. Hij drong er op aan, om altoos minzaam en rechtvaardig met de inboorlingen om te gaan, en met hun vrouwen en dochters vooral voorzichtig te wezen.
Een van de karveelen, waarover Melchoor Maldonado bevel voerde, was langs de kust gezonden, om een betere plaats voor een nieuwe volkplanting op te zoeken. Hij had nog maar weinige mijlen afgelegd, of een kano met twee Indianen naderde zijn schip. Een van die twee was een broeder van Guacanagari.
Guacanagari, wiens gedrag tegenover de eerste Kolonisten nimmer opgehelderd is, kan aan den moord onschuldig geweest zijn, doch niet tegen te spreken valt het, dat hij handelde, alsof zijn geweten niet zuiver was, en eenigszins te bevreemden was het, dat Columbus, trots dit alles, geen oogenblik het volste vertrouwen in hem verloor.
Columbus bevond zich nu met al zijn overgebleven manschappen op het eenig schip, dat hij nog had, de Nina. Guacanagari had drie woningen gegeven tot berging van de geredde goederen. De begeerte opmerkende, waarmee de vreemdelingen naar gouden sieraden zochten, deed hij al wat hij kon, om hun er zooveel van te geven als mogelijk was. De inboorlingen hielden bijzonder veel van dansen.
Woord Van De Dag