Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 mei 2025
Het was inderdaad Golinitschef, een kameraad van Wronsky uit het page-corps; hij behoorde er tot de liberale partij en had het met een civielen graad verlaten zonder het minste plan om in dienst te treden. Sedert hadden zij elkander slechts eenmaal ontmoet.
Golinitschef behoorde bepaald tot deze beschaafde lieden, en toen Wronsky hem aan Anna had voorgesteld, deed het hem dubbel genoegen hem ontmoet te hebben, daar zijn houding zoo was, dat men die niet beter had kunnen wenschen en klaarblijkelijk zonder dat dit hem de minste inspanning kostte. Golinitschef kende Anna niet, wier schoonheid en eenvoudigheid hem troffen.
De vrienden zagen elkander met een zekere verlegenheid aan; Golinitschef als iemand, die gaarne zijn bewondering zou willen uitdrukken, maar het niet durft, Wronsky als iemand, die een compliment verlangt, maar het toch vreest. "Je hebt je dus hier gevestigd?" zeide Wronsky, om het een of andere gesprek te beginnen. "Houdt ge u altijd met dezelfde studiën bezig?"
De beide portretten van Anna hadden hem de oogen openen en hem overtuigen moeten, welk een onderscheid er bestond tusschen Michaïlof en hem; hij besefte het genoeg om van het zijne af te zien en het voor overtollig te verklaren, en zich te vergenoegen met zijn tafereel der middeleeuwen, waarover hij even voldaan was als Golinitschef en Anna, omdat het, veel meer dan al wat Michaïlof had vervaardigd op een tafereel uit de oudheid scheen te gelijken.
Terwijl hij met groote stappen naderde, werd hij ondanks zijn overpeinzingen getroffen door de zacht verlichte verschijning van Anna, die met Golinitschef pratende in de schaduw van het portaal stond en naar den naderenden kunstenaar keek, dien zij uit de verte trachtte op te nemen.
"Wat is het onderwerp van de schilderij?" vroeg Anna. "Christus voor Pilatus. Christus is een Jood van de nieuwe, zuiver realistische school." En daar deze kwestie op een van zijn geliefkoosde onderwerpen betrekking had, ging Golinitschef voort zijn denkbeelden te ontwikkelen. "Ik begrijp niet hoe zij in zulk een grove dwaling kunnen vervallen.
Zonder er zich zelf van bewust te zijn, bergde deze terstond dien indruk in het een of andere hoekje van zijn hersenen om er zich mettertijd van te bedienen evenals van de kin van zijn sigaren-koopman. De bezoekers, die reeds ten opzichte van Michaïlof teleurgesteld waren door de verhalen van Golinitschef, werden het nog meer door het voorkomen van den schilder.
Deze stomme vijandelijkheid maakte een pijnlijken indruk, en men gevoelde zich onderling verlicht, toen na geëindigde zittingen, Michaïlof het palazzo verliet, tot herinnering aan hem een bewonderenswaardig portret achterlatende. Golinitschef was de eerste om de gedachte uit te spreken, dat de schilder afgunstig was op Wronsky.
"Een ding vind ik heerlijk in onze nieuwe woning," zeide Anna, toen men weer te huis kwam, "namelijk dat je een mooi atelier zult krijgen; zij tutoijeerde Wronsky in het Russisch in tegenwoordigheid van Golinitschef, dien zij reeds beschouwde als toekomstig lid van den intiemen kring in de eenzaamheid, waarin zij leefden.
Misschien was Wronsky zich er van bewust, dat de oorzaak van zijn blijdschap bij het wederzien van Golinitschef gelegen was in de vreeselijke verveling, waaraan hij zich ten prooi gevoelde; maar het verleden vergetende, reikte hij hem de hand, en de ietwat beklemde uitdrukking in Golinitschefs gelaat maakte plaats voor die van blijkbare voldoening.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek