Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Ze knikte nog even op de stoep; sloot toen langzaam de deur en deed er den grendel en de knippen op. Iedereen was al naar bed, en met de kleine olielamp ging ze langzaam, tastend, de trap op, naar Frieda's kamer, waar nog wat kachelwarmte en theegeur hing. Ze zette de lamp neer, en wist opeens niet meer. Onderweg had ze hevig naar 't oogenblik van alleen-zijn verlangd. Nu stond ze als te wachten.
Die kamer had altijd 'n bizonderen invloed op haar; de meeste meisjes vonden 'm somber en kwamen liever in Frieda's "zonnepaleis," dat ook lichter en levendiger was gestoffeerd; maar Go hiéld van die doffe kleuren en sobere lijnen; Mary's eigen rustig en harmonieus wezen weerspiegelde zich in de dingen om haar heen; en de stilte was er nooit beangstigend, maar 't mooie zwijgen van twee, die elkaar volkomen begrijpen.
Ze móest ook iets doen. En met 'n ruk sjorde ze de ramen open, begon de kussens van Frieda's canapé uit te slaan op de vensterbank, ofschoon ze wist, dat dat eigenlijk overbodig werk was, want ze had tegenwoordig zoo dikwijls 'n bui, dat ze opeens iets móest doen, en dan gingen de kussens en de kleedjes er altijd 't eerst aan.
"Ready?" schreeuwde Beerenstijn, die met den agent naar beneden was geloopen. "Een, twee, drie, zeven, negen, elf. We zijn compleet," telde Gerard de leden. "Hoe gaan we nu verder?" "We blijven bij elkaar; eerst naar Frieda's huis; allons, enfants." 't Was doodstil op straat, en 'n koude nacht. Ze werden vanzelf er allemaal kalmer door.
Ze begon in Frieda's kamer op en neer te loopen, en bleef lang voor de bul van L. V. staan; het was 'n groot papier met 'n gewichtig-uitziend zegel op den hoek, en er stond met dikke letters gedrukt: Virginem ornatissimam Friedam Vervoort, enz.; onderaan de drie handteekeningen van het bestuur, den datum en 't jaar in Romeinsche cijfers.
Ze zat voor Frieda's schrijftafel en staarde over het kale, wijde land, en, de ellebogen op haar boeken, redeneerde ze met zichzelf: "Het kwam dus niet door de kamer, en niet door de eenzaamheid, dat onrustige, onbevredigde gevoel.
Bij 't weggaan had ze toen gevraagd, of hij 's op haar nieuwe kamer kwam, en toen hij ontwijken wilde, er beslist op aangedrongen, omdat ze 'm noodig spreken moest. Zoo was hij 'n avond in Frieda's kamer ontvangen, maar er was geen stemming, geen harmonie geweest.
"Dan zou ik zeggen: terwijl je m'n goed heel houdt, mag je zooveel middelnederlandsche teksten opzeggen, als je wilt, máár: zachtjes." "Zeg, gaan we nog wel eens verder? Of wilden jullie hier kampeeren?" "Nee, nee; waarachtig niet! Wie neemt de leiding?" Lou was moe; ze hing met 'n bleek, stil gezichtje aan Frieda's arm, die haar gedachten resoluut trachtte af te leiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek