Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Het geluk bestaat voor mij in beminnen, in de gedachte aan haar, in het verlangen naar haar, zonder eenige vrijheid. Zie daar het geluk!" "Maar kan ik haar gedachten kennen, haar wenschen, haar gevoelens?" De glimlach verdween van zijn lippen. Hij verzonk in een diepe droomerij en gevoelde zich aangegrepen door vrees en twijfel. "En indien zij mij niet beminde?
Bleek als een laken en mat was zijn aangezicht, beschaduwd door de blauwige holten zijner oogen. Hij keek niet op. 't Was alsof hij niets opnam van wat om hem gebeurde. Hij hoorde niet. Goedele reikte hare armen naar hem en stamelde, bevend: Broer ... broer.... Hij keek niet op. Hij was niet hier. Heel verre tuurde hij en zijn gelaat, in strakke droomerij verslonden, en peesde noch en herging.
"Maar het is ook zoo prachtig mooi buiten, grootmoeder. Hè!" En met een zucht onttrok zij zich aan haar droomerij, stond van haar stoel op, stak de hanglamp aan, liet het gordijn naar beneden zakken en begon den koffieboel op te ruimen. Haar grootmoeder sloeg haar onderwijl oplettend gade, schudde even het hoofd, boog zich over haar breiwerk heen en prevelde zacht bij zichzelf: "Als het maar gaat!
Robrecht Sneloghe in het verderf storten, Dakerlia tot vrouw bekomen; voor dit dubbele geluk hadde hij zijne ziel den booze zelven verpand. Hij werd in zijne zoete droomerij gestoord door het gerucht van stappen en van wapengeklingel, dat zich eensklaps door den ganschen burcht liet vernemen.
"Ja, ik schrok ervan Eva; maar gelukkig, ik wist het beter.... tenminste....!" En dan, alsof hij zich aan een sombere droomerij, waarin hij opnieuw dreigt te vervallen, ontrukken wil: "Hoe gaat het op De Poel, en op Brouwerscate?"
Om haar heen zonk een vage droomerij neêr, als met lichte wolkjes, waarin gezichten even opgluurden, waaruit gezegden zacht afklonken, zonder logischen gang, in een doelloos warrelen van herinnering.
Hij speelde voort, terwijl tranen hem over de wangen liepen, maar hij merkte het niet, evenmin als hij gewaarwerd, dat Löbell achter op het tooneel was gekomen. Een schelle dissonant, als de laatste kreet van een gewonde ziel, brak zijn droomerij af; langzaam liet hij de viool zakken en staarde doelloos voor zich uit.
Uit zulk een droomerij werd zij, toen zij, op een morgen kort na Edward's vertrek, aan haar teekentafel zat opgeschrikt door de komst van bezoek. Zij was toevallig geheel alleen. Het dichtvallen van het hekje aan den ingang van het grasveld voor hun huis deed haar uit het venster kijken, en zij zag verscheiden personen, die recht op hun deur kwamen aanwandelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek