United States or Italy ? Vote for the TOP Country of the Week !
Juist toen Lazare zijn theorieën over kunst en gevoel nader uiteen wilde gaan zetten, vertrok de stoet naar de kerk. Na enkele fluisterend uitgesproken gebeden zette de stoet zich in beweging naar het kerkhof. Daar het toevallig Allerzielen was, verdrong zich een groote menigte op den doodenakker. Velen keken om naar Jacques, die blootshoofds achter den lijkwagen liep.
De doodenakker ligt bezaaid met kruisen, die de wind omverwerpt en kransen, door den regen verrot; het is een veld van ellende en rouw, onttakeld, omwoeld, en vervuld van de pestwalmen van lijken, aldaar opgestapeld door den honger en de koude der achterbuurten. Alles is afgeloopen.
Den volgenden Zondag wordt de ommegang vernieuwd, doch alleen rondom het kerkhof. Al de inwoners van Asper, die kunnen, en honderden vreemdelingen, zijn in de hoogmis tegenwoordig. De processie met het Allerheiligste is schoon, treffend. Eene zee van volk overdekt het kerkhof, eerbiedig biddende; honderden ruiters volgen op stap, doch blijven buiten den muur, die den doodenakker omringt.
De onlangs geheel herbouwde kapel staat op een kerkhof, waar nog voortdurend begraven wordt en is omgeven door een muur, die aan een vestingwal denken doet. Een trap van zes-en-dertig treden, die door den tijd versleten en afgebrokkeld zijn, voert naar den doodenakker. Boven gekomen, wacht u tot loon voor uwe moeite een allerprachtigst uitzicht.
Die plek werd de relikwiekast van Oban genaamd, ter herinnering aan den makker van Sint Columban, wien men de stichting van de kapel verschuldigd is, welker bouwvallen te midden van den doodenakker verrijzen.
Slechts een dichter, die op dit feest der herinnering, dat eenmaal per jaar in de nevels van November herdacht wordt, den doodenakker was komen bezoeken, om de gebaren van droefheid te bestudeeren, zou bij het zien van Jacques, als bij instinct gevoeld hebben, dat hij zijn geliefde naar haar laatste rustplaats bracht.
In Francine echter was het besef van wat blijft, van wat opsteekt in het verleden, gelijk kruisen op een doodenakker, haast ganschelijk verloren, en hierdoor kon zij, net als de genietende toeristen en in eene bewondering-van-éen-stuk, van op den Abendberg, vóor den Eiger, den Mönch en de Jungfrau staan. Het was hare en Sörge's geliefkoosde wandeling.
Of wilt gij liever verder gaan, sla dan een blik op de Hoogewoerdspoort die haar toren zoo slank ten hemel heft, op den doodenakker aan de overzijde van den Rijn, wiens hooggetopte populieren bewogen door het zuidenwindje wuiven, trillen en groeten, als waren het palmen des vredes, tuigende van de ruste des doods.
Wanneer de golfslag het zand wat losgewoeld heeft, kan men den doodenakker duidelijk onderscheiden door overblijfselen van doodkisten, van geraamten, enz. In 1883 verrichtte Dr. Sasse hier nog opgravingen; hij vond hier onderscheidene merkwaardige schedels, die hij voor anthropologisch onderzoek bewaarde.
In den omtrek van Arognani merkte ik twee inlandsche begraafplaatsen op, geheel verschillende van die, welke ik reeds elders gezien had. De graven bevonden zich eenvoudig ter zijde van den weg, zonder een muur of eenige afscheiding hoegenaamd. Hierbij mag echter niet vergeten worden, dat de doodenakker nog steeds taboe is, onschendbaar voor iedereen.
Woord Van De Dag