Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Altoos opgeruimd, altoos minnares. Ik heb me ten haren opzichte veel te verwijten, ik heb haar vaak verdriet gedaan. Neen, in geenen deele. Dan wil ik u wat vertellen van onze avonden. Ik kom binnen, ik ken die trap, ik ken iedere bloempot, de deurknop alles is zoo lief, zoo bekend, dan de voorkamer, haar kamer... Neen, dat komt nooit, nooit weer terug!
En hij vond 'r viezig, afstootend. Ze had niet naakter, zinnelijker voor 'm kunnen staan als zoo pas tegen die zuil aan. Er ging een tweede deur open, dichtbij. Een hand hield den deurknop, trok zich terug. Zacht schoof hij naar den kier, keek het lokaal in en groote aandacht verdrong z'n koortsige aandoening.
Zij gevoelde er zich een weinig uit ter zijde geschoven, en ze was te fier, nu men haar raad versmaadde en haar opinie niet noodig scheen te hebben, er zich in op te dringen; eens zelfs, toen zij mama, zuster en broêr na het diner te zamen had gevonden, en bespeurd had, hoe het gesprek bij heur binnenkomst eensklaps was opgehouden, hoe men haar, terwijl heure hand den deurknop nog had vastgehouden, aangezien had met eenige lichte verlegenheid, was zij, zonder een woord, weder verdwenen, de deur zacht sluitend, in een stille bouderie, vol gekrenktheid.
Pat, met zijn hand op de deurknop, bleef staan en keerde zich om. "Naar de Academie," zeide hij. "Daar is een professor, die vanavond een lezing houdt over Browning en Browning is een schrijver, waar je hulp bij noodig hebt. Soms denk ik, dat 't goed zou zijn als ik naar de avondschool ging." "Maar groote goedheid, kerel!" riep de manager uit.
Hij durfde nog niet hopen: de pols was zwak, had de dokter gezegd. Na een lange, lange poos kwamen de twee heeren terug; zij slopen zacht voort en hielden de deurknop vast; Abraham keerde zich naar hen toe met een vraag in elken trek van zijn angstig vertrokken gezicht. "Hij slaapt; alle gevaar is voorbij," fluisterde de professor.
Dat smaakt lekker, ik drink op je gezondheid!" en John dronk zijn kopje leeg met een uitdrukking van rustig genot op zijn gezicht, die echter van korten duur was, want toen hij zijn kopje neerzette werd er op geheimzinnige wijze aan den deurknop gerammeld, en een kinderstemmetje riep ongeduldig: "Deur open; itte tom!"
Abraham liep langzamer, naarmate hij dichter bij 't huis van Steffensen kwam; hij bereidde het tooneel voor, maakte het plan en wist, toen hij de hand aan de deurknop bracht, precies hoe hij het zeggen zou en wat indruk het op die twee menschen maken zou. "Goedenavond Steffensen, goedenavond Grete!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek