Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
De bode opent de buitendeur en daarna de binnendeur, die toegang geeft tot de kamer van den secretaris-generaal. André treedt binnen. Ook dit vertrek is klein, maar maakt een deftigen indruk door een groot schrijfbureel en eene hooge boekenkast met gesloten deuren aan den muur. Voor het schrijfbureel met den rug naar de deur zit baron Van Berenvelt, secretaris-generaal.
Zijn plan bleef Suze plotseling voor een voldongen feit te plaatsen, en, mocht zij dan tegenstribbelen, mocht zij de familie Van Berenvelt met hare aanspraken lastig vallen .... hij zou zorgen, dat men daar voldoende ingelicht werd. Hij kon om harentwil zijne toekomst niet bederven.
Suze begon weer met haar innemendsten lach: »En die andere freule Van Berenvelt is zeker wel wat ouder dan twaalf jaar?" »Zeker, ik denk, dat ze om en bij de dertig is!" »'n Respectabele leeftijd." »O, misschien is ze al ouder dan dertig, maar ze ziet er nog zeer jong uit!" »Is ze mooi?" »Bleek, mager, ernstig en zeer elegant!" »Ja, maar ze zal wel heel rijk zijn?"
Geen aangenamer oogenblik van den dag voor al de levende zielen op het ministerie dan des middags te kwart na twaalf. Dan gaat Van Reelant voor een kwartier, een half uur of langer, »confereeren" met den uiterst langzaam herstellenden Baron Van Berenvelt.
De schoone tactiek van zwijgen en luisteren paste hij overal elders toe .... met den Baron Van Berenvelt en zijne dochter daarentegen poogde hij zooveel mogelijk een ongedwongen toon aan te slaan. Nu trachtte hij zich terstond een eervollen aftocht te verzekeren. Hij sprak snel door, en roerde met groote handigheid vele nieuwe onderwerpen aan. Adèle antwoordde beleefd.
Freule Adèle van Berenvelt, de oudste dochter van den secretaris-generaal, trad als gastvrouw op. De Baron had zijne echtgenoote vroeg verloren, en sinds dit smartelijk verlies steun en troost gevonden bij zijne oudste dochter. Adèle was de twintig jaren voorbij, en niet alleen hoffelijkheid verbood te bepalen, hoe dicht zij de dertig naderde.
Zij waren zonder eenige plichtplegingen naast elkander op eene sofa gaan zitten. Van Reelant werd bleek, en haalde diep adem. Zijne scherpe stem dwingende tot den zachtsten, hartelijksten klank antwoordde hij: »Je kunt stellig op me rekenen, Adèle! Nu en altoos .... altoos...." Freule Van Berenvelt ergerde zich niet over den gemeenzamen toon. Zij hadden te zaam al zooveel zorgen gedeeld.
Ik heb misschien wat te veel tijd besteed aan het uitvoerig rapport van onzen consul te Lissabon....." »Dat kan ik u niet kwalijk nemen! Goed werk kost tijd, maar overdrijving schaadt! Tot nog toe heb ik uw arbeid met plezier gevolgd! Een ziertje meer vlugheid .... dat is het alleen!" »Ik zal uw wenk met den meesten ernst ter hart nemen, meneer Van Berenvelt!" »Daar twijfel ik niet aan!
De schaduw, door André tusschen hen beiden geworpen, was verdwenen. Plotseling zag de jonkvrouw Van Berenvelt van ganscher harte glimlachend naar Van Reelant op, en vroeg ze: »Heeft u kennis gemaakt met Graaf Tchitchikoff?" »Om u te dienen, freule!" Adèle maakte eene beweging met haar waaier. Oogenblikkelijk daarop stond de Russische ~attaché~ naast haar.
Ik heb u een wenk gegeven, laat het daarbij blijven.... Wel, wel, freule Albertine! hoe vaart u?" Deze laatste woorden, met groote hartelijkheid uitgesproken, werden gericht tot een jong meisje van twaalf of dertien jaren. Freule Albertine was de tweede en jongste dochter van den Baron Van Berenvelt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek