Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Nu scheen hem het gansche dorp met een hemelsch licht beglansd; het loover der boomen was van zachter groen, de nederige huisjes lachten hem tegen, de vogelen zongen betooverend schoon, de lucht was bezwangerd met levensvuer en balsemgeur." Hij weet eenvoudige en toch voldoend beeldende woorden.
Op het derde lag een log stuk zoete-melksche kaas; op het vierde lagen zeven plakjes vettig blad-dun, bleekrood, van gespikkeld goud beglansd gekookt rookvleesch. De heer de Stuwen voelde zich heerlijk thuis te midden van die kleine burgerlijke spijzen. Hij zeî: Kom-an, laten we nu maar aan den gang gaan. En hij ging op een door Mathilde klaar gezetten gewonen stoel zitten, vóor het bordje.
Liever, liefst van al nog, zat hij 's avonds op zijn kamer te lezen in 't dan stil-heerschende, rustig wijd-uitstaande licht van zijn gaslamp, waar hij schuin-onder zat, ziende zijn handen en kleeren zacht beglansd door 't warm-dichtbije licht. Hij was ook wel lid van 't Leesmuseum, maar hij kwam er haast nooit, hij zat liever op zijn kamer, en de boeken die hij lezen wou kon hij wel koopen.
Daar zijnder, roode als vier; castanjebruin geboende ; naar donkerbaaide bier, naar bijkans zwart bier doende: beglinsterd en beglansd; van vel en verwigheid, gelijk en ongelijk,–terwijl de zonne beidt.
Brabantsche Yeesten! Reinaart! stralende gesteenten, door hem geslepen en beglansd in de diepte zijner eenzame nachten!... Eilaas, het kind, den man, den ouderling, den dichter, den strijder, den geleerde het nijdige graf heeft ze verzwolgen! Van hen blijft ons niets meer dan hun eeuwige roem en het goede, dat ze hebben gesticht.
"Wat 'n hondenweer," peinsde Geerten ... Hoog in de lucht, nu en dan mat-zilvrig beglansd door een ronde maan, zeilden wild over 't waterig blauw de witte wolken, die de bries uitrafelde en stuk-scheurde, de flardende brokken met omstuimige vaart voort-jagend ... Een eenzame locomotief, uitpuffend blanke rookpluimen, seffens door den gierenden wind tot pluis verstoven, manoeuvreerde, af en toe luid-gillend ... Geerten hoorde hoe losgelaten wagens donderend tegen elkander botsten, tot opnieuw weerklonk een eentonig toeten, gevolgd door rauw fluiten, en de locomotief een nieuwe reek rammelende wagens voortduwde ...
Eng en gebonden als dat hunner middeleeuwsche voorvaders schijnt ons het leven dezer protestantsche kleinburgers, maar instee van beglansd door den kleurigen gloed van een goedlachsch, volkseigen en kunstrijk katholicisme, overschaduwd door den somberen gedachtenhemel van voorbeschikking en eeuwige verdoemenis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek