Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Somwijlen ook dooden zij hem met pijlen, in de gal eener slang gedoopt; de pijl wordt door drie mannen tegelijk afgeschoten: twee hunner, de beenen vooruitgestrekt, houden met alle kracht den boog vast, de derde spant het koord.
Men moest zich wat schikken, anders was de ruimte tusschen de twee banken te nauw. Mathilde duwde zich een beetje naar voren, haar voeten tusschen de zijnen, haar knieën door zijn beenen omsloten. De koetsier maakte gebaren met zijn armen en rug.
Die tektsten werden geschreven op zijn borst, hoofd, rug, gelaat, nek, beenen, armen en voeten, ja zelfs op de zolen van zijn voeten. Daarna sprak de priester: "Hoïchi, gij zult van nacht weer weggeroepen worden. Blijf stil zitten, zeg niets, en blijf voortdurend peinzen. Als gij die dingen doet, zal u geen kwaad overkomen."
Het leek zenuwachtig en ongeduldig, deed telkens zijsprongen en ging dan weer in vaart vooruit, om even daarna stil te staan. Om het wilde dier uit den weg te blijven, week ik ter zijde op het pleintje; dat was mijn redding. Op dat oogenblik scheen de grond onder mij weg te gaan; met trillende beenen bleef ik onbewegelijk staan, niet in staat een lid te verroeren.
In de eerste weken verzetten zij zich hevig tegen de nieuwe wijze van voedering. Zij moesten zich echter wel in hun lot schikken, als ik, op een kist zittend, hen tusschen mijne beenen geklemd hield, zoodat zij hunne vleugels niet konden bewegen, en, met de linkerhand den snavel openend, met de rechter hun de spijs in den slokdarm stopte.
Verkleumd en huiverig, met stijve beenen stappen wij uit, en vier paar handen gaan zich al spoedig, tot gloeiens toe, aan de hel-brandende hall-kachel warmen. We zitten in 't Noorden, in 't grijze, gure, akelige winter-Noorden. Den volgenden morgen worden wij door een echten orkaan wakkergeloeid.
Zij hapte naar adem en keek met een hulpelooze, angstige uitdrukking in hare oogen naar de zee van nieuwsgierige gezichten voor haar. Zij probeerde nog eens en nog eens, maar er kwam geen geluid. De tooneelkoorts had het arme kind deerlijk in hare macht; zij stond te trillen op hare beenen, het suisde in hare ooren en zij voelde zich diep ongelukkig.
De rijtuigen op straat zelfs deden meê aan die diepteloosheid en de paarden liepen om de weêrkaatsing der spiegels zoo wel op hunne koppen als op hunne beenen. Automobielen gebaarden in dubbel dynamiesch beeld.
Plof! daar viel de eerste kogel en vier jongens klauterden de hoogte op. "Wacht," riep ik, "'k zal je leeren mij aan boord te klampen! Holland! Holland! Kom hier, als je durft!" "Spanje! Spanje!" klonk het van beneden. Plof! Alweer een kogel net tegen mijne beenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek