Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Zij luisterden gewetensvol en gewichtig en waagden 't niet te onderbreken, zoolang 't Barontje aan 't verhalen was. 't Barontje was een nietig ventje van een zestigtal jaren, een onnoozel gezicht met verwonderde oogen, een gezicht dat altijd in dezelfde dwaze lachplooi stond, alsof het aanhoudend de grappigste dingen bijwoonde.
't Barontje bewoog zich zenuwachtig en onnoozel op zijn stoel, maar mevrouw de barones dankte den geestelijke met fijne gratie, de wangen blozend, de mooie oogen stralend, tot tweemaal toe haar glas tegen het zijne aantikkend.
En zoo geëscorteerd, door 't joelende gepeupel, strompelde hij tot aan 't Gemeentehuis, om daar aan 't Barontje zijn verslag in te dienen, beweerde hij: zijn verslag dat hij de auto gezien had en dat al de menschen in het dorp voortdurend riepen: Vivat de auto! Vivat de auto! Maar noch 't Barontje, noch meneer François, noch Plus-Que-Parfait waren ergens meer te zien.
Het was een grootere en ook een Mooiere; maar evenals de eerste, was hij slechts bezet door twee mannen, onkenbaar vermomd onder neergetrokken petten en enorme stofbrillen. Au nom de la loi, arrétez! herhaalde met heesche stem het Barontje, bleek als een lijk. De auto stopte, vlak vóór de trippelende paarden.
Een woelige explicatie met zijn vrienden had in Het Huis van Commercie plaats gehad: meneer François had er slechts op gezinspeeld, maar Plus-Que-Parfait had het hem, vlak op den man af, gevraagd; en 't Barontje had ja noch neen gezegd, en juist omdát hij ja noch neen zei, hadden zij duidelijk genoeg begrepen wat er van aan was en hem vooral Plus-Que-Parfait, hun verontwaardigde verwijten niet gespaard.
Twee mannen met neergetrokken petten en groote brillen zaten er als duivels in verborgen, en een van hen, groot en forsch van gestalte, kwam woedend naar 't Barontje toe en vroeg hem op dreigenden toon en met geknelde vuisten wat er scheelde en waarom zij uitgescholden werden.
Er was geen twijfel meer mogelijk. 't Barontje, door zijn vrouw gepraamd, en misschien ook wel door men wist niet welke geheime neiging aangestuwd, ging zich een auto aanschaffen! Er werd met volle zekerheid verteld, dat zijn paarden en spullen te koop waren en dat zijn koetsier al vast twee keer in de week naar de stad ging om het chauffeursvak te leeren.
En het Barontje jubelde; hij stond als 't ware in de hall te trippelen en te dansen, hij klopte zijn mannetjes op den schouder en nam hen vleierig bij den arm en op de stoep groette en wuifde hij hen nog na, tot ze buiten 't hek en in de oprijlaan verdwenen waren. Eerst daar konden zij eindelijk weer op adem komen.
Daar vandaan zouden zij samen naar 't kasteel vertrekken. Allen? Toch niet. Eén ontbrak er: Plus-Que-Parfait! Meneer François werd door de andere raadsleden ondervraagd. "Zou Plus-Que-Parfait niet komen? Zou het waar zijn, zooals in 't geheim verteld werd, dat hij de uitnoodiging niet had willen aannemen en dat 't Barontje en vooral mevrouw de barones daar ten hoogste ontstemd over waren?"
Stijf als twee vijandige poppen zaten ze dubbelarendachtig in het mooie rijtuig naast elkaar; en al de menschen die hen zoo zagen wisten dat mevrouw nog eens iets aan 't veroveren was, hetwelk 't Barontje slechts met hoogsten tegenzin, maar toch onder finale nederlaag zou toestaan. Wat nu ook eindelijk weer gebeurde!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek