Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Men heeft elkander dikwijls nagezegd: het woord »onmogelijk" staat in geen Fransch woordenboek men vergiste zich in den naam van dat woordenboek. In Amerika is alles gemakkelijk, gaat alles van zelf, en werktuigkundige bezwaren zij zijn dood eer zij geboren zijn. Tusschen Barbicane's plan en de verwezenlijking zou een echte Yankee zelfs geen schijntje van bezwaar hebben durven vermoeden.
»Zeker," was Barbicane's antwoord: »Herschel heeft daaromtrent een meening voorgedragen, maar hij durfde haar voor niet meer dan gissing houden." »Om 't even: wat dacht hij er van?" »Hij dacht, dat deze strepen gestolde lavastroomen moesten zijn, die het zonlicht weerkaatsen als het er recht op valt. 't Kan zijn dat het zoo is, maar zeker is het niet.
Maar er is nog één geval mogelijk, en als dat zoo was, is de weddenschap te niet." »Welk geval?" vroeg Barbicane levendig. »Dat door de een of andere oorzaak het stuk niet afgeschoten is en wij nog goed en wel op den bodem van de Columbiad zitten." »Dat zou wat moois zijn!" riep Michel Ardan uit. »Hebben wij dan het schot niet gehad? Niet voor dood gelegen? En Barbicane's schouder dan?"
»Of op den bodem der golf van Mexico?" vroeg Michel Ardan. »Och kom!" riep Barbicane uit. Zij konden er niets van zeggen; of het projectiel stil lag of in beweging was, konden zij alleen weten door gemeenschap met de buitenwereld. Het was gissen, meer niet. Zij luisterden diepe stilte. Maar daar viel Barbicane's oog op den thermometer.
Een stille, vreedzame wijkplaats, ver van al de ellenden van ons kortstondig bestaan! Hoe begeerlijk ware dat plekje voor menschenhaters, voor allen die een walg hebben van de samenleving!" »En voor ons te klein!" was Barbicane's opinie. DRIE
Barbicane deed nieuwe waarnemingen om de helling van het projectiel te weten, maar het had zich nog niet genoeg omgewend voor een val het scheen een kromme lijn te beschrijven, die evenwijdig met de maanoppervlakte liep. Deze stand was verontrustend. »Zullen wij er komen?" vroeg Nicholl. »Wij zullen doen alsof wij er moesten komen," was Barbicane's antwoord.
Maar naarmate hun afstand van de Maan verminderde, moest de snelheid van den val toenemen. Zooveel wisten zij nu: het doel was bereikt, stond ten minste bereikt te worden. Nicholl en Michel Ardan deelden hierover in Barbicane's vreugde.
Ook de stand van het projectiel was veranderd: het wendde nu de punt naar de Maan, den bodem naar de Aarde. Deze verandering wekte Barbicane's verbazing. Indien het projectiel zich om de Maan moest bewegen in een elliptische baan, moest immers het zwaarste gedeelte naar de Maan gericht blijven, zooals met de Maan ten opzichte van de Aarde het geval is?
Hij schudde Nicholl eens goed heen en weer, die, zoodra hij de oogen opsloeg, hem met zijn gewone koelbloedigheid de hand drukte. »En Barbicane?" vroeg hij. »Elk zijn beurt," antwoordde Michel Ardan bedaard. »Ik ben met u begonnen omdat gij bovenop laagt. Nu is het Barbicane's beurt." Met hun beiden legden zij den voorzitter der Gun-club op den divan.
»Zou men dan het stuk niet goed gericht hebben?" vroeg Michel Ardan. »Ik denk niet," oordeelde Barbicane. »Het stuk stond volmaakt overeind. Toen dus de maan in het toppunt van Stone's Hill kwam, moesten wij haar bereiken. Er moet een andere oorzaak in het spel zijn, maar ik weet ze niet te vinden." »Zouden wij niet te laat komen?" vroeg Nicholl. »Te laat?" was Barbicane's wedervraag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek