Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Moeten we nog niet haast den stroom over? vroeg de kapitein, naar het kamp rondziende. Wel neen! zeide de luitenant. O, 't is waar, gij weet het nog niet, ons kamp bestaat niet meer. Wat! riep de kapitein, bestaat het niet meer? Volg ons maar, hernam de luitenant, en ge zult zien, dat wij geen slechten ruil hebben gedaan. En hoe is het met mijn getrouwen Mohammed en Selam en onzen vriend Aroesi?
Het gesprek was in vollen gang en liep natuurlijk over niets anders dan Fez. Terwijl Aroesi op eene onderhoudende manier met den luitenant en den kapitein over Fez sprak, deed Selam dat op de gewone opgewonden toon van een Moor van Tanger of Marokko, voor wien de heilige stad is wat Parijs is voor den Franschman.
Intusschen had de luitenant last gegeven de goederen op de beesten te laden en alles klaar te maken voor de afreis. Dit spoedige vertrek geschiedde op raad van Aroesi, die bevreesd was, dat de fanatieke bevolking van Fez het wel eens in het hoofd kon krijgen, om de Christenen op te sporen en te vervolgen.
Inmiddels had zijn bediende de medegebrachte manden en doozen uitgepakt, welke gevuld waren met allerlei vruchten, boter, eieren, hoenders enz., hetwelk Aroesi aanbood, en hoe de luitenant zich ook mocht verzetten tegen het aannemen van dit geschenk zonder eenige vergoeding, wilde Aroesi daarvan volstrekt niets weten, en was hij slechts na veel praten te bewegen om zijne bedienden een klein geschenk in geld te doen aannemen.
Hij at, alsof hij al zijn leven een Moorschen kok in dienst had gehad, en de kapitein zat hem vol bewondering aan te staren. Aroesi bood den kapitein voor de tweede maal een schotel aan, dien hij voor eene bijzondere lekkernij scheen te houden. Het was wildbraad in eene afschuwelijke dikke saus. De kapitein bedankte; hij had er reeds van geproefd.
Met een enkelen oogopslag overzag Aroesi den kleinen stoet, plaatste zich aan het hoofd, en liet toen het voorwaarts hooren. Waar heen? vroeg Dries. Volgt mij slechts, zeide Aroesi, ik zal u in veiligheid brengen. Goed, zeide Dries, wij volgen. Na een eind onder bedekking van een heuvel te zijn voortgegaan, daalde Aroesi af in den stroom.
Ongelukkig kon men van deze twee beroemde kerken niets zien dan de met fraaie Moorsche bogen prijkende voorhoven, eene menigte pilaren en fraaie met mozaïek versierde deuren, daar het den Christenen verboden is de moskeeën te betreden, en Aroesi was ondanks zijne vriendschap voor de Christenen en zijne meerdere beschaving toch een te goed Muzelman om een Christen in de moskee te brengen.
En daarbij kwam nog, dat Aroesi telkens zijne gasten aankeek om te vragen, of de gerechten naar hun smaak waren.
Het was eene ondiepe plaats en de dieren gingen slechts tot den buik in het water. Meer moeite veroorzaakte de oneffen bodem, doch na korten tijd was men aan de overzijde, waar men langs een dicht hoog kreupelhout voortmarcheerde. Eenige oogenblikken later sloeg Aroesi links af naar een smallen bergweg.
Men ontlaadde de kameelen en liet de last- en rijdieren zich te goed doen aan het malsche gras, dat op de kleine vlakte rondom de hutten groeide. Toen, daar men hier voorloopig voor niets had te vreezen, begaven Aroesi en Dries zich naar den stroom om te zien wat er voorviel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek