United States or Belarus ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ήμουν μαθητής. — Στο σκολειό ήσουν; είπε με ζωηρό ξεφώνημα ο πασάς. Και το ωχρό και μελαγχολικό του πρόσωπο σα να κοκκίνησε. Έπειτα γέλασε: — Και τι γίνηκε κείνος ο τρελλός δάσκαλος, που είχατε; — Ο Καπετανάκης; Πέθανε. — Καπετανάκη τώλεγαν; Αλλάχ ραμέτ εϋλεσί! Μα θυμάσαι τι πήγατε να μου κάμετε; Να μου σπάσετε το κεφάλι εσείς τα σκολιαρούδια. Εσείς οι Κρητικοί και μικροί νάστε διάολοι είστε.
Η μητέρα φοβήθηκε πως το παιδί της θα κουφαθή και μια μέρα ήρθε αγριεμένη στο σχολείο. — Άκου δάσκαλε, είπε του Καπετανάκη, εγώ το παιδί μου, τώβαλα στο σκολιό για να ξεστραβωθή. όι να μου το κουφάνης. Δε θέλω να το δέρνης. Σαν κάμη πράμμα, να μου το λες εμένα κεγώ το δέρνω. Γιατί, μα το Θεό πούν' από πάνω μας; άνεν το ξαναδείρης θαρθώ με το κόπανο!
Εις ταντίφωνα ο δάσκαλος άρχιζε με βαθειά φωνή «Και μετά του πνεύματός σου» κετελείωνεν ο παιδικός χορός «Ο Θεός ημών» με οξύφωνη συνέχεια, η οποία από τους ψηλούς τόνους χαμήλωνε κιαπλωνότανε σαν κύμα, πράμμα που δεν τούλειπε μεγαλοπρέπεια και χρωματισμός με υποβολή. Αλλ' ο μεγαλείτερος και σπουδαιότερος νεωτερισμός του Καπετανάκη ήσαν τα στρατιωτικά γυμνάσια.
Λέξη Της Ημέρας