Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 16 Μαΐου 2025
Δεύτερον δε διότι η καλλιέργεια της δημώδους γλώσσης, όπως καταστή όργανον της καθόλου ποιήσεως, ουδαμώς προάγεται κατ' αυτόν τον τρόπον. Ο Έλλην ποιητής σήμερον δεν πρέπει να είνε μόνον δημιουργός γλώσσης, ης κυρίως έχομεν ανάγκην.
Τούτου πραχθέντος νίπτεται ο πάσχων διά του ύδατος του χρησιμεύσαντος εις την εκπλήρωσιν του μυστηρίου, πίνει και θεραπεύεται αυθωρεί. Αλλ' επανερχόμενος επί το προκείμενον, λέγω, ότι τοιαύτης ούσης της περί λοιδορίας δημώδους παραδόσεως, έκρινα εύλογον να εισαγάγω αυτήν εις την διαδραματιζομένην σκηνήν, ως διά της παρουσίας αυτής προοιωνίζουσα την επικειμένην καταστροφήν.
Πόσον θησαυρόν λέξεων και φράσεων ηδύνατό τις να συλλέξη ερευνών και τούτο το τμήμα του δημώδους γλωσσολογικού αρχειοφυλακείου, και πόσον ήθελε φανή αξία θαυμασμού η ακατανόητος διαφύλαξις της πατρικής περιουσίας! Εν γένει παρετήρησα ότι αι τάξεις, αίτινες δεν διεφθάρησαν εκ της προς τους ξένους επιμιξίας, αλλ' ένεκεν του βίου, ον διήγον, έμειναν κεχωρισμέναι, διέσωσαν τον αρχαίον πλούτον.
Όπως δε μη υποθέση τις ημάς φιλοπροσωπούντας, σπεύδομεν ευθύς να προσθέσωμεν ότι τούτο αποδίδομεν ου μόνον εις της ποιήσεως την υπεροχήν, αλλά κατά μέγα μέρος εις την υπεροχήν της δημώδους γλώσσης, αποτεινομένης απ' ευθείας εις την καρδίαν δι' ήχων, τους οποίους συνειθίσαμεν παιδιόθεν να συνδέωμεν μετά συγκινήσεων και αισθημάτων, ενώ το ποικίλον κράμα σολοικισμών και ξενισμού, όπερ καλείται καθαρεύουσα, αποτείνεται επί του παρόντος εις μόνην την διάνοιαν, ήτις τέρατα δεν χωνεύει.
Τοιούτου ανθρωπομόρφου τέρατος δεν ηθέλησα να παραλείψω την απεικόνισιν, εξορύξας συνάμα εκ των πολυτίμων της δημώδους γλώσσης μεταλλείων την κατάλληλον κυριολεξίαν προς καθιέρωσιν των ιδεών και των φράσεων δι' ων ήκουσα πολλάκις τον λαόν να χαρακτηρίζη και να περιγράφη εκείνα του άδου τα μιαρά εκβράσματα.
Ίσως άλλοι ασμενίζουσιν εις την μέχρις ελαχίστων λεπτομερειών απομίμησιν της δημώδους γλώσσης και του δημώδους ύφους· ημείς όμως φρονούμεν ότι η τοιαύτη ακρίβεια, ο τοιούτος ζήλος και μικρολόγος είνε και αλυσιτελής. Πρώτον μεν διότι τα ούτω γραφόμενα ποιήματα θα έχωσι πάντοτε τοιαύτην τινά σχέσιν προς τα γνήσια δημοτικά, οίαν τα τεχνητά άνθη προς τα φυσικά.
Ωμοίαζε με τον κρημνόν και με το μονοπάτι του δημώδους άσματος. Αλλ' εγνώριζεν αυτός από μονοπάτια. Από τέτοια «δεν ίδρωνε το μάτι του». Επάτει τόσον ελαφρά εις την γην, ώστε δεν άφινε σχεδόν ίχνος. Εις το επίπεδον οι πόδες του έκοπτον ως τροχοί, εις το κρημνώδες προσεκολλώντο ως αρπάγαι.
Πλην τι ποιητέον; Ούτος παρίσταται ως η δεξιά χειρ του Μάρκου Βότσαρη κατά την πρώτην πολιορκίαν του Μεσολογγίου. Την εν Κουτσελίω μάχην περιγράφω εν τω ποιήματι, ως ήκουσα αυτήν εκ στόματος γηραιού εγχωρίου της μικράς εκείνης κώμης. Διά προδοσίας όμως συνέλαβε και εθανάτωσεν αυτόν. Η πλησίον της Πρεβέζης είναι η περιφανής αυτού νίκη εις ην εξυμνείται διά του ακολούθου δημώδους άσματος.
Ι. Πολέμη και μία επηνέθη, τα «Αγροτικά». «Πλουσιωτέραν έχει την ποιητικήν φλέβα ποιητής των Α γ ρ ο τ ι κ ώ ν. Στίχοι δημώδεις, κατά το πλείστον άπταιστοι, φαντασία και χάρις και άρωμα δημώδους ποιήσεως, είνε πανταχού του έργου επικεχυμένα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν