United States or Lebanon ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μ' αρέσει η αίσθηση που δίνει το ποίημά σας, πως όλα αιώνια περνούν και όλα αιώνια ξαναγυρνούν αλλαγμένα. Το ονομάζω αυτό εγώ, το δράμα του αιώνιου περάσματος, ή το δράμα της αιωνιότητας. Άμα ο άνθρωπος είναι τόσο καθαρόματος ή ανοιχτομάτης, που να έχει, πάντα το δράμα αυτό, ο άνθρωπος αυτός α ξ ί ζ ε ι, γιατί είναι ανώτερος από κάθε του πράξη, και ουδέ χάνεται μένοντας ανάμεσα στους ανθρώπους.

Δεν είμαι σκλάβος εδικός σου αλλά του Φοίβου° της προστασίας του Κρέοντος δεν έχω ανάγκην. Με τέτοια γλώσσα σου μιλώ τυφλός γιατί είπες πως είμαι, αλλ’ αν του λόγου σου ανοιχτομάτης είσαι, γιατί στην άβυσσον που έχεις φθασμένα δεν βλέπεις; Και το σπίτι σου ποιο ’ναι δεν ξέρεις.

Μήπως γνωρίζεις την γενεάν όπου κρατιέσαι; Δεν ξέρεις ότι μισητός στους συγγενείς σου τους πεθαμένους έλαχες και σ’ όσους ζούνε, και πως διπλή φρικτότατη των γονέων κατάρα από τας Θήβας, άθλιε, θα σε μακρύνη; Εσένα που καμώνεσαι γι’ ανοιχτομάτης, ποιος τόπος από την φωνήν δεν θ’ αντηχήση την εδική σου; ποιο βουνό, ποιος άλλος Κιθαιρών τέτοιον άνομον που έκαμες γάμον και μπήκες καλοτάξιδος σ’ αυτό το σπίτι; Αλλ’ ούτε των άλλων σου κακών το πλήθος γνωρίζεις που σε κάμνουνε με τα παιδιά σου ίσον.

Που αλήθεια τρώγει και κοκκινίζει, Μόνε σε τέτοια τη γλώσσα ορίζει. Κι' έχω μαρτύρους να το βεβιόσουν, Και την αλήθεια να μη προδώσουν. Έχω κυρ Σπίρο τον Αλαμάνο, Οπού μετάνοια βαθιά του κάνω. Τον Μπικιαρούλη, που συχνοπίνει, Τον Νικολάκη που καταπίνει. Κι' ο Μπρούτζος σ' τούτους, κι' ο Οικονομάτης Γραμματισμένος ανοιχτομάτης, Αφ' ού και δώκουν τη μαρτυρία, Δεν είναι άλλη αντιλογία.