United States or Ukraine ? Vote for the TOP Country of the Week !
Έν των ωραιοτέρων επεισοδίων «Του τελευταίου Αβενσεράγου» είναι ως γνωστόν η μεταξύ του Λωτρέκ και του Αβέν Χαμέτ ποιητική μονομαχία. Ο Ροΐδης δεν ησθάνετο όμως εαυτόν ποιητήν και διά τούτο προσέτρεξεν εις την συνεργασίαν «του βραβευθέντος ποιητού του Αρματωλού κ.
Τούτο αποτελεί τω όντι μέρος του σκοπού του ποιητού, αλλά μέρος μόνον. Αι Μάγισσαί του εκπροσωπούσι την Ειμαρμένην. Η τραγωδία του αύτη δεν παριστά άνδρα δοξομανή αδικούντα εξ ελευθέρας αυτού βουλήσεως μόνον, αλλά παριστά προσέτι αυτόν ως θύμα θεοτήτων κακεντρεχών, θύμα δυστυχές και άξιον οίκτου, παλαίον κατά της τύχης του.
Ότε ο Φώσκολος ένεκα πολιτικών λόγων εγκατέλειψε την Ιταλίαν, ην τοσούτον ηγάπα και δεν ηδυνήθη να την επανίδη μετέβη εις Ελβετίαν. ποίησις αυτού θα ήτο υψηπετεστέρα, καθότι θα έγραφε μετά περισσοτέρου εμπνεύσεως και αυτομάτως. Η ποίησις και η γλώσσα βλαστάνουσιν εν τη καρδία. Η γλώσσα του ποιητού Κάλβου δεν ετρέφετο εν τη καρδία αυτού, δεν ήτο γλώσσα μεθ' ης ηδύνατο να σκεφθή.
Δρ. 2. — Η μετάφρασις φιλολογική, σαφής και περίτεχνος υπό του κ. Σπ. Μελά. Συμπόσιον ή περί έρωτος. — Εις συμπόσιον εορταστικόν της νίκης του Πλουσίου ποιητού Αγάθωνος αποφασίζουν οι συνδαιτυμόνες να είπη έκαστος εγκώμιον του έρωτος.
Αλλ' ο θάνατος έκοψε τα όνειρα του ποιητού, και το αρρενωπόν του άσμα δεν θα πανηγυρίση της Ηπείρου την ελευθερίαν.
Η κωμωδία αύτη επεδίωξεν ως αποκλειστικόν σκοπόν την διακωμώδησιν της Σχολής του Σωκράτους• μάλιστα δε η δριμύτης της γλώσσης του ποιητού είνε τοιαύτη, ώστε ο Αιλιανός παρέδωκεν ημίν, ότι ο Αριστοφάνης επληρώθη προς συγγραφήν της κωμωδίας από τους εξυφαίνοντας τότε την κατά του Σωκράτους γνωστήν κατηγορίαν Άνυτον και Μέλητον.
Πρωταγόρας Θα ήτο, είπε, μεγάλη αμάθεια του ποιητού, αν λέγη ότι είναι τόσον εύκολον ν' αποκτήση κανείς την αρετήν, η οποία είναι το δυσκολώτερον από όλα, καθώς παραδέχονται όλοι οι άνθρωποι. Σωκράτης Και εγώ είπα· μα τον Δία, εις κατάλληλον περίστασιν έτυχε να ευρίσκεται παρών εις την συζήτησίν μας απ' εδώ ο Πρόδικος.
Εάν δε υπάρχη κανείς όστις φρονεί ότι δεν πρέπει να πιστεύωμεν εις τους νομοθέτας, οίτινες συμβουλεύουν να γίνωνται αι κρίσεις με τοιαύτην δικαιοσύνην και αμεροληψίαν, νομίζω ότι δύναμαι να επικαλεσθώ την γνώμην ενός ποιητού, του αρίστου, ο οποίος ορθώτατα απεφάνθη ή μάλλον ενομοθέτησε περί τούτων. Ο ποιητής ούτος λέγει• μήτε δίκην δικάσης, πριν άμφω μύθον ακούσης.
Εν τοις τοιούτοις ερημικοίς ενδιαιτήμασιν, εις ά ιδιάζουσιν οι ανεκλάλητοι εκείνοι ψίθυροι, φαίνονται συμψιθυρίζοντες μετ' αυτών και οι στίχοι ούτοι του ποιητού της Αλβιώνος· Του ίυγγος ο γογγυσμός ο πένθιμος ηκούσθη, ο κώδων ο ερημικός της προσευχής εκρούσθη. Χαίρε Μαρία! έρωτος και προσευχής η ώρα. Χαίρε Μαρία! δέχθητι τα δάκρυα ως δώρα.
Α μ λ έ τ ο ς, βασιλεύς της Δανίας, τραγωδία του Άγγλου Σαιξπήρου, ενστίχως μεταφρασθείσα υπό Ιωάννου Η. Περβάνογλου. Εν Αθήναις 1858. Ο Μ ά κ β ε θ, τραγωδία εις πράξεις πέντε, μεταφρασθείσα υπό Ν. I. Κ. η προσετέθη και βιογραφία του ποιητού. Εν Αθήναις 1862 Σ α ι κ σ π ή ρ ο υ, ο Β α σ ι λ ε ύ ς Λ η ρ, μελέτη Σ. Ν. Βασιλειάδου. Εν Αθήναις 1870.
Λέξη Της Ημέρας