United States or Nigeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toch hebben zij hunne mijn lief en gevoelen zich aan haar gehecht; zelfs krom en stram van ouderdom, kunnen zij nog niet zonder haar leven: deze taaie gehechtheid is een trek, dien de mijnwerkers gemeen hebben met de zeelieden, die hoe de zee hen ook moge mishandeld hebben, zich toch nog, machteloos en afgeleefd, naar het strand sleepen en daar, op een bank neergezeten, in droomend gepeins staren naar de wijde zee, wier melodisch ruischen hunne zwervende gedachten in slaap wiegt.
De Menschheid, die staêg groeit en bloeit, en bladen Na bladen vallen laat in 't kerkhof-zand, Maar nieuwe komen weer aan allen kant. De onpeilbre Kern des Zijns leeft, diep geladen, En eindloos, door der eeuwigheden tal, 't Al-zijn zich wiegt zoo, stijgende na val. Maar is er dan geen Troost?
't Was een groote teleurstelling voor de vier kinderen. Ze gevoelden, dat ze veel geluk hadden verstoord. Toen ze terug keerden, waren ze een heelen tijd erg stil. Nestje. In 't hazelarenhout Daar is een nest gebouwd Van mos en veer en strootjes; 't Schuilt onder 't groene dak, 't Rust op een slanken tak, 't Wiegt boven 't blanke vlak Der sloot met lichte stootjes.
De keizer deelt, zonder zich bekend te maken, mede in welk een verlegenheid hij zich bevindt en vraagt huisvesting voor den nacht. Bij den klank zijner stem ontroert de man hevig. Hij laat den keizer binnentreden. Een jonge vrouw zit op een laag stoeltje en wiegt een kind op haar knieën. Als zij den keizer ziet, glinstert haar donker oog en wordt haar gelaat wit als marmer.
Hij is: zijn armen zeegnen stilte en duister, Die eeuwig woonden rond den reuzestam; En in de wolken wiegt in pracht en luister Een meir van loof, het graf der bliksemvlam. De profecij der eeuwen, hoor! zij ruischt er Door ’t bochtig hout, dat ketterzang vernam En stil gebed en vloek en zoet gefluister; En ’t klimveil rankt om spichtig mos en zwam.
Krachtig slaat de vink in den beukeboom; vroolijk wiegt zich het roodborstje in de twijgen van het vlierbosch in den tuin. Vol en prachtig staan de rozen in het bed te bloeien, en schitterend vereenigen verbena's en geraniums haar kleuren tot een heerlijk schoonen krans.
Onder zijne veranda gezeten, rookt hij zijn sigaar en wiegt zijne kinderen, uren achtereen, terwijl de vrouw hout hakt, water put en alle huishoudelijke werkzaamheden verricht. De kinderen zijn even kalm en zwijgend als hun vader: zeer zelden zal men hen zoo luidruchtig en vroolijk zien als de kinderen bij ons in Europa.
Gij graaft om elke stad een grondelooze diept, Gij bouwt zijn muren op, en gaat den hemel tergen Met torens, die hun kruin tot in 't gesternte bergen, En hoe gij bouwt en slaaft, met truffel, spa, of ploeg, En arbeidt in het zweet uws aanschijns, spade en vroeg, Des morgens, eer de zon met zijne stralen luistert , En 't manenzilver met zijn gulden trots verduistert, Tot dat de zwarte nacht beschaduwt berg en dal, En dat 's doods zuster wiegt in slaap den grooten Al: Noch razet den tiran, Egypten leît ten woesten, En zal door ledigheid van dezen zwerm verroesten.
Die daar blinkende beven Aan een wuivende loot Zoo is het leven Zoo is de dood ! DE KINDERS en DE JONGEREN Zoo is het leven Zoo is de dood ! Op de bloeiende zee Van die ruischende blâren Wiegt hij zwijgende mee Als een mast op de baren En, ten hemel geheven, Duikt hij zacht in heur schoot Zoo is het leven Zoo is de dood ! DE KINDERS, DE JONGEREN en DE GEHUWDEN Zoo is het leven Zoo is de dood !
Wij hebben het veroverd op de Indianen en Mexikanen. Laat de Chineezen eens probeeren, het op ons te veroveren. Ha! of ik verlang naar den dag, dat zij de wapens tegen ons zouden opvatten ... och! die heidensche Chineezen!" John weigert geen enkel soort van werk. Hij maakt uw eten klaar, en werkt in uw steengroeven; hij wiegt uw kind en verzorgt uw koeien; hij snoeit uw boomen en smelt uw erts.
Woord Van De Dag