United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij meende reeds duidelijk den kant van de grondelooze steilte te onderscheiden. "Hoe!" vroeg hij zich telkens, "zal ik haar vooraf niet wederzien?" Zoo men de straat St.
De steile rots tart met haar kruin de zon, En, met haar voet, peilt zij het grondelooze, Het vale diep, waar plomp noch water-roze Ooit in de deining wortel schieten kon. Ik zie, hoe op de rots de felle bron Een baar te bersten jaagt, en zonder poozen Zich-zelf verzwelgen laat, wanneer de booze, Verwoede wind de worsteling begon.
Haar te verheffen zoo hoog als de sterren in de winternacht en met haar 't ergste te genieten en haar dan te laten vallen in 't zwarte grondelooze. Op haar te wreken in 't genot de tempteerende onverschilligheid. En wat zou een dichteres je ook beter verlangen, dan zóó te vallen? Dit dachtti terwijl een muschje van een paardevijg op den grindweg in een van de oranje boomen vloog.
Straten en wegen en voetpaden!... nee maar, ze waren van een grondelooze vuilheid dagen, weken lang, en dus moest wie de menschen lokken wou »Naar Buiten!« wel aan doovemans deur kloppen.
Pols alleen bleef steeds dezelfde, omdat hij maar ééne zijde had waaraan hij zich kon vertoonen. Een ligt schuitje voerde de reizigers over de grondelooze watervlakte, die Isola Bella van het vaste land scheidt. Te Baveno stapten zij in een albergo af, die de roeijers hun gerecommendeerd hadden, en die er uitwendig zeer schilderachtig, inwendig zeer morsig uitzag.
Juni '18. Maandag 10 Juni!... In de grondelooze délices mijner
Elders, aan de Seine, tamelijk ver van die rivier, zooals bij voorbeeld te Belleville, Grande Rue en Passage Lunière, ontmoet men grondelooze zandbanken, waarin men zakt en in een oogenblik verdwijnen kan. Daarbij rekene men de verstikking in deze pestdampen, de bedelving onder de aardstortingen, en de plotselinge instorting van den bodem.
In de diepste diepte ontwaren Mijn spiedende oogen ’t grondelooze Niet, Waar Nacht en Stilte in kille omarming paren: O, Leven, dat in de eeuwigheid vervliet! O, Liefde en Dood! mijn oog blijft op u staren, Dat wel uw duister, niet uw bodem ziet! Lig daar, mijn wandelstaf!
Waar ik u bloemen breng, Waar ik uw harten meng, Waar ik uw tranen pleng, Smelt ik u zij aan zij, Is u mijn ziel nabij Zie ik ben Mei! Parelend van dauw en tranen Treedt de aard in nieuwe banen, En haar liefelijk gezicht Laait in stralend nieuwen luister Zwaait van 't grondelooze duister Aan het grondelooze licht! Hoor het, hoor het kwinkeleeren Uit de bloemgeworden wei!
De bliksemstralen sloegen hem met blindheid, en daarop volgde een nacht, zoo donker en zoo zwart als het grondelooze niet zelf. De hagelsteenen sloegen zijne handen en wangen ten bloede ... maar hij nam een besluit, trok de deur toe en sprong van de waggontrap neder, om zijnen plicht naar behooren te gaan vervullen.
Woord Van De Dag