United States or Dominican Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij allen zullen veel van u houden, en gij van ons, wilt gij wel, lieve Bella? Het meisje zag haar met groote oogen vragend aan. Nog nooit had zij mevrouw Van N. zoo open in het gelaat gezien, en was zij vroeger schuw, het bleek wel, dat dit eer eene zucht naar en eene gewoonte van eenzaamheid, dan bedeesdheid was. Nog altijd zag zij haar met die heldere verstandige oogen aan.
N. keek haar man aan, en hij zag haar aan, en beiden dachten met stillen weemoed aan een lief kind, dat, evenals Bella nu, aan hare zijde gehangen had, en nieuwe tranen welden op met deze oude herinnering. Bella hief het hoofd op en haar wonderlijk verstandige en levendige oogen op mevrouw v. N. richtende, begreep zij die droefheid, en hare armen teeder om mevrouw v.
Dat was eene onverwachte vraag en ook mijnheer Van N. zag verbaasd uit zijn boek op. Eene moeder? zei mevrouw Van N. Hebt gij uwe moeder gekend? Mijne moeder? zei Bella, alsof zij eenigszins aan zoo iets twijfelde: Wat is dan eene moeder?
Ze kreeg de heel grijze emotie van heur kinderjaren, eene vluchtige verschijning van verre herinneringen, ginds in den hemel, rotewijs. En dan, plotseling, de val van een takje hulstgroen met roode perels.... Ze bracht misnoegd hare hand over haar voorhoofd en het gekwetter van Bella tjokte onwelluidend in hare ooren.
Ik mag u niet laten onzinnig zijn. Ik moet u leiden, ik moet u doen opgaan ... naar dat later geluk.... Wat scheelt er?... Ge vindt het hier eng. Ge moet u opbeuren. Het is hier niet eng. Wat scheelt er? Ge beeldt u dat allemaal in, omdat ge te veel alleene zit. Ge timmert al die akeligheden op, in uwe eenzaamheid.... Laat Bella hier komen!... na het diner ... 's avonds, en praat wat, zing wat....
Sebastiaan boog zich over tafel en zijne linkerhand deed al wuivend een stil gebaar: Laat juffrouw Bella maar bedaren ze krijgt wel wat praats, als ze mij hierom genegen is. Een beetje soep nog? vroeg mevrouw Devleeschhouwer. Wel ja, wel ja, zei Albien. Goedele at langzaam en was precies zoo heinde en verre met hare gedachten.
Of is die hand gebroken en heeft de wereld eene kloof tusschen hen gezet, even diep als de scheur in den ouden eikenbast, waarop die twee letters staan? Wat ben je vandaag wantrouwend en zwart! zei Bella. Zoo is de wereld, sprak ik. Als je haar zoo wilt beschouwen, ja! Wil je onze namen niet snijden?
Bella weerde zich om drollerig te zijn en sprak van heur magere spaaroordekens. Anders had ze een heelen ruiker meegebracht. Ge weet wel zoo zacht-witte winter-rozen ... maar dat kost! dat kost!
Het was zoo goed als zeker dat, Alderman inbegrepen, het geheele gezelschap voortaan Milly d'Orval voor niets meer houden kon dan het mademoiselle Titine, Bella d'Issy en Marjolene hield.
En onder de honderden te Toulon, die zich hadden voorgesteld om op dien dag het feest in "Nizza la bella" te gaan bijwonen en er het vroolijk gewemel van stoomers en zeilers en roeiers op de Baie des Anges te genieten, o, ze bleven verre van de schoone stad, maar ze tuurden met starren blik op diezelfde zee, aan wie ze hun dierbren terugvroegen, 't zij met een traan of een zucht of met een "Ah, ces eaux maudites!" op de lippen.
Woord Van De Dag