United States or Liechtenstein ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Vreeselijke tijden, de menschheid gaat achteruit!" mompelde Capitán Basilio, terwijl hij aan 't verleden dacht. "Je zult 's zien: den dag volgende op jouw vertrek vonden ze den hoofdkoster opgehangen aan de zoldering van zijn huis. Padre Salvi was erg naar over zijn dood, en nam al zijn papieren in beslag.
Daarom wordt hij ook niet in gewijde aarde begraven." En ze voegde eraan toe: "Ik had al gedacht dat het met dien vent slecht moest afloopen: ik heb nooit kunnen nagaan waar hij van leefde." "Ik heb hem twee keer met den hoofdkoster zien spreken," merkte een jongmeisje op. "Dat zal ook wel niet geweest zijn, om te gaan biechten of een mis te bestellen!"
"Daar kun je er niet uit: daar langs ga je naar het huis van den dooie!" "De man slaapt nog!" zeide de commissaris spottend. "We zullen wat water over hem moeten gooien." De omstanders lachten weer. De boer verliet de plaats waar hij zulk een leelijke rol gespeeld had, en richtte zich naar de kerk. In de sakristie vroeg hij naar den hoofdkoster. "Die slaapt nog!" antwoordde men hem barsch.
Zijn bril zat hem tegen 't voorhoofd tusschen de lange haarlokken; de borst uitgemergeld en rachitisch, was bloot, en rees en daalde regelmatig. De boer ging erbij zitten, bereid om geduldig te wachten, maar er ontglipte hem een muntstuk, en hij ging dit met een kaars zoeken, onder den stoel van den hoofdkoster.
De mirakel-menschen waren weer onderverdeeld: de hoofdkoster van Binondo, de verkoopster van waskaarsen en het hoofd van een broederschap zagen de hand Gods, bewogen door de Maagd van den Rozenkrans.
Achter hem aan, op zoowat twintig pas afstands, kwam een andere grootere schim, die nog meer schim scheen te wezen dan de eerste, zoo luchtig stapte hij over den grond, terwijl hij telkens wanneer de eerste stilstond en omkeek verdween, alsof de aarde hem verzwolg. "Ik wordt achtervolgd!" mompelde de ander, "zou 't de guardia civil wezen? Zou de hoofdkoster liegen?"
De eenoogige hoofdkoster hield het boek in zijn handen, en een koorknaap de kwast en 't wijwater vast. De omstanders, met ontbloot hoofd om hen heen staande, bewaarden zulk een diep stilzwijgen, dat, ofschoon hij met zachte stem las, men duidelijk kon hooren dat de stem van Padre Salvi beefde.
"En wat verder?" vroeg de ander, en stampte op den grond. "Bedaar!" "Nu dan, waartoe dan al die haast?" De pastoor kwam dicht bij hem en vroeg geheimzinnig: "Weet u niets nieuws?" De alférez trok de schouders op. "U bekent dat u volstrekt niets weet." "Wilt u me over Elias spreken, die gisteren nacht door uw hoofdkoster verborgen is?" vroeg hij.
't Is al een week dat we moeder niet gezien hebben!" smeekte Basilio, zijn broertje vastgrijpende, als wilde hij hem verdedigen. De hoofdkoster gaf hem een tik zoodat hij losliet en trok Crispin mee. Deze begon te schreien en liet zich op den grond vallen, terwijl hij tot zijn broêr zeide: "Ga niet van me weg. Ze zullen me doodmaken!"
"Gaan jullie met me mee, jongens?" vroeg hij hun. "Je moeder heeft een heerlijk avondeten voor jullie klaar gemaakt: een pastoor 't lusten." De kosters. Don Anastasio bevond zich met de twee koorknaapjes in de kerk. Hij vroeg hen wanneer zij naar huis gingen. "De hoofdkoster laat ons er niet uit voor achten, meneer!" antwoordde 't oudste ventje.