United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
"'t Is jammer dat hij niet goed kan gestikuleeren!" merkte Capitán Basilio op. "Maar, nou ja, hij heeft Cicero ook niet bestudeerd, en hij is nog zoo jong." "Zoo ik u een programma voorstel, heeren," ging de jonge man voort, "doe ik dat niet met de gedachte dat u het volmaakt zult vinden of zult aannemen.
"Verkoop die bezems," zeide de grootvader tot het jonge meisje, "en koop iets voor je broertje en je zusje, want 't is vandaag feest." "Voetzoekers, ik wil voetzoekers!" riep de jongen. "Ik een kop voor mijn pop!" riep het meisje, haar zuster bij haar kleedje grijpend. "En jij, wat wil jij?" vroeg de grootvader aan Basilio. Deze stond met moeite op, en kwam naar den ouden man toe.
Den heelen dag dacht ze aan de genoegens van den avond. Ze wist dat haar kinderen zouden thuiskomen en was Voornemens ze te trakteeren. Ze kocht sardijnen, plukte in haar tuintje de mooiste tomaten omdat ze wist dat die 't lievelings-eten van Crispin waren. Ze vroeg aan haar buurman, den filosoof Tasio, een plak wildzwijne-vleesch en een bout van een wilden eend waar Basilio zooveel van hield.
't Leven is een droom. Nauw kon Basilio binnenkomen, of wankelend liet hij zich in de armen zijner moeder vallen. Een onverklaarbare koude overviel Sisa, toen ze hem alleen zag aankomen. Ze wilde spreken, maar ze vond geen klanken; ze wilde schreien, 't was haar onmogelijk.
Sisa begon voor het huis te zingen, en keek naar de maan, die met grootsche pracht tusschen gouden wolken aan een blauwen hemel prijkte. Basilio zag zijn moeder, maar waagde het niet naderbij te komen. Wellicht wachtte hij tot de jonge vrouw vandaar weg zou gaan. Hij liep heen en weer, maar zorgde ervoor niet te dicht bij de kazerne te komen.
Voor 't huis van Capitán Basilio groetten eenige jongelieden het gezelschap en noodigden het uit, om het huis te bezoeken. De vroolijke stem van Sinang, die de trap kwam afhollen maakte een einde aan alle verontschuldigingen. "Komen jullie even boven, dan ga ik straks met jullie uit.
"O!" viel Basilio in, en zijn lippen trokken zich met ergernis samen. "Jongen!" vermaande zij. "Wees niet boos, moeder!" antwoordde hij ernstig, "is het niet beter zoo met ons drieën: u, Crispin en ik? Maar u schreit. Ik heb niets gezegd." Sisa zuchtte. "Eet je heelemaal niets? Laten we dan naar bed gaan, want het is al laat."
Met haar voeten op den grond steunende, bood ze een krachtigen tegenstand. Basilio beukte tegen de deur met zijn vuist, met zijn hoofd, dat van bloed stroomde, hij schreide, doch alles tevergeefs. Hij stond met moeite op, keek naar den muur, dacht erover dien over te klauteren, maar hij vond niets dat hem er op helpen kon.
Nadat ze chocolade gebruikt hadden, moesten de jongelui de piano hooren: de organist van 't dorp zou spelen. "Wanneer ik hem in de kerk hoor," zeide Sinang en wees naar hem, "heb ik zin om te dansen. Nu hij piano speelt moet ik aan bidden denken. Daarom ga ik maar met jullie mee." "Wilt u vanavond bij ons komen?" vroeg Capitán Basilio fluisterend aan Ibarra, toen deze heenging.
"Moeder, ik heb vannacht een plan gemaakt," zeide Basilio, na eenige oogenblikken van stilte. "Wat voor plan?" vroeg zij. Sisa, nederig in alles, was zelfs nederig tegenover haar kinderen: ze hield ze voor verstandiger dan zij zelve. "Ik wil geen koster meer worden!" "Hoe zoo?" "Luister eens, moeder, naar wat ik overdacht heb.
Woord Van De Dag