United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Geen vogel waagde het de schaduw der twijgen te verlaten. Sisa bereikte ten slotte haar huisje. Ze ging naar binnen, stom, stil; ze liep er door heen, ging weer naar buiten, begon in alle richtingen te dwalen. Toen liep ze met een vaart naar het huis van den ouden Tasio, klopte aan de deur, maar de man was niet thuis. De ongelukkige keerde naar haar huis terug en begon op eens luidkeels Basilio!
Sisa sloot de hut, en bedekte de weinige sintels met as, opdat ze niet uit zouden gaan. Basilio prevelde zijn gebeden, en legde zich te ruste bij zijn moeder, die geknield bad. Hij voelde zich huiverig. Hij trachtte de oogen te sluiten en dacht aan zijn broertje, dat dien nacht erop gevlast had bij moeder thuis te slapen en dat nu schreide en van vrees beefde in een donkeren hoek van 't klooster.
Sisa liep hard naar haar huis in die eigenaardige zinsverwarring welke zich bij ons voordoet, wanneer te midden van 't ongeluk we ons door iedereen verlaten zien en alle hoop ons verlaat. Dan is 't of alles om ons verduistert, en als we dan in de verte een nietig lichtje zien schijnen, dan ijlen we erheen, het tegemoet: 't mocht wat of er midden op ons pad een afgrond gaapte!
Basilio heeft me geen enkele 'cuarto' thuis gebracht, kijkt u maar mijn heele huis na, en als u een 'reaal' zelfs vindt, mag u met ons doen wat u wilt. Wij arme menschen zijn niet allemaal dieven!" "Dan," hervatte de soldaat langzaam en keek daarbij Sisa scherp in de oogen, "ga je met ons mee.
"'t Schijnt dat de kuikens er van door zijn! jullie brengen alleen maar de hen", zeide een vrouw tot de binnentredenden; 't was niet uit te maken of ze Sisa bedoelde of wel de kip, die voortging met piepen. "Och ja, de kip is toch altijd meer waard dan de kuikens!" gaf ze zich zelf antwoord, toen ze merkte dat de soldaten zwegen. "Waar is de sergeant?" vroeg een der gendarmes op wreveligen toon.
"Zeg ons de waarheid, of anders binden we je aan dien boom daar, of we schieten allebei op je!" zeide er een op dreigende toon. De vrouw keek naar den boom. "Ben je de moeder van de dieven, zeg jij?" vroeg de ander. "Moeder van de dieven!" herhaalde Sisa werktuigelijk. "Waar is 't geld dat je zoons je gisterenavond gebracht hebben?" "O, 't geld..."
"Als hij terug wil hebben wat hij verloren heeft, dan moet hij 't maar aan zijn Heiligen Antonius vragen, of laat hem klagen bij den nuntius! Schei uit!" 't Gevolg was dat Sisa bijna met duwen de kazerne uit werd gezet, want zij zelf wilde zich niet verroeren.
Ze huiverde, maar ze deed alsof ze 't niet begreep en stapte verder. Er werd nogmaals geroepen, doch ditmaal met een schreeuw en een scheldwoord. Ze wendde zich om, ondanks haar zelve, bleek en bevend. Een guardia civil wenkte haar toe. Sisa kwam werktuigelijk naderbij, voelende dat haar tong verlamde van ontzetting en haar keel droog werd.
"Moeder, ik heb vannacht een plan gemaakt," zeide Basilio, na eenige oogenblikken van stilte. "Wat voor plan?" vroeg zij. Sisa, nederig in alles, was zelfs nederig tegenover haar kinderen: ze hield ze voor verstandiger dan zij zelve. "Ik wil geen koster meer worden!" "Hoe zoo?" "Luister eens, moeder, naar wat ik overdacht heb.
De soldaten verlieten haar huis en kwamen zonder iemand terug: ze hadden geen andere gevangene dan de kip die Sisa vetmestte. Ze herademde en vatte weer moed. "Wat zijn ze goed en wat hebben ze een medelijdend hart!" mompelde ze bijna schreiend van vreugde.
Woord Van De Dag