United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Omdat ze nergens medelijden met me hebben, omdat ze zeggen dat ik een bandiet ben, heer! Maar ik heb mijn kinderen verloren, mijn vrouw is krankzinnig en ze zeggen dat ik mijn verdiende loon heb!" Ibarra nam den man snel van hoofd tot voeten op en vroeg: "Wat wilt u nu?" "Uw medelijden inroepen voor mijn kinderen!" "Ik kan hier niet blijven stilstaan," antwoordde Ibarra.
"Weten de heeren wel dat meneer Ibarra de beste kok in de heele provincie heeft?" zeide de alcalde om 't gesprek een andere wending te geven. "Dat heb ik ook al gezegd, maar zijn schoone buurvrouw doet de tafel geen eer aan, want ze eet bijna niets," gaf een der beambten ten antwoord. Maria Clara kleurde.
Mijn andere leerlingen, die door hun ouders gedwongen werden naar school te gaan, gingen aan den kuier. En ik kreeg de schuld dat ik ze te veel vertroeteld had, ik werd overladen met verwijtingen." "En heeft u maar vrede genomen met uw nieuwe leerlingen?" vroeg Ibarra. "Wat kon ik anders?" antwoordde hij.
"Ik ben niet zoo'n zwartkijker, en 't leven in mijn land lijkt mij zoo gevaarlijk niet," antwoordde Ibarra lachend. "Ik geloof dat u met uw vrees wat overdrijft, en ik hoop al mijn plannen te kunnen verwezenlijken, zonder van dien kant veel tegenstand te ontmoeten." "Jawel, als zij u de hand reiken, niet als ze je die onttrekken.
De andere aanwezigen, denkende dat hij een moord zou begaan, kwamen in beroering. "Laat me begaan," schreeuwde Ibarra nogmaals met dreigende stem. "Wat? Is er iemand soms bang dat ik mijn handen zal bevuilen met onrein bloed? Heb ik dan niet gezegd dat mijn geweten volkomen rustig was? Laat ons begaan!
De binnentredende was Elias, die daarna zwijgend bleef staan. "O, bent u 't?" riep Ibarra in 't Tagaalsch uit, toen hij hem herkende. "Neem me niet kwalijk dat ik u heb laten wachten. Ik had het niet gemerkt: ik was bezig een belangwekkende proef te doen..." "Ik wilt u niet storen!" antwoordde de jonge "loods."
"Pater Dámaso zal de bank houden voor een klein partijtje." Ibarra lachte even en antwoordde met een hoofdbeweging, die net zoo goed ja als nee kon beteekenen. "Wie is dat?" vroeg Maria Clara aan Victoria, en wees met een snellen blik naar een jongmensch dat hen volgde. "Die...dat is een neef van me", antwoordde ze eenigzins verlegen. "En die ander?"
"Om zoo iets onbeteekenends te weten te komen hoefde u uw geld niet te vermorsen; dat weet hier iedere schooljongen." Ibarra wist niet wat hij zeggen zou; de overigen keken elkaar verbaasd aan en vreesden een uitbarsting.
Hij groette Capitán Tiago vriendelijk deze wist niet of hij lachen of schreien moest en Linares met een diepe buiging met het hoofd. Fray Salvi stond op, en gaf hem zoo hartelijk de hand, dat Ibarra een blik van verbazing niet kon bedwingen. "Verwonder u niet," zeide Fray Salvi, "ik was net bezig u te prijzen." Ibarra dankte, en trad op Sinang toe.
Ik had geen reden genoeg om aan kwaadwilligheid te gelooven, maar iets in me zeide me, dat mijn vermoedens juist waren, en daarom koos ik, om u te waarschuwen, een oogenblik en een gelegenheid van dien aard, dat u me geen vragen kon doen. Het overige heeft u bijgewoond." Reeds een heele poos had Elias gezwegen, en Ibarra nog steeds geen enkel woord geantwoord. Hij was in gedachten verzonken.
Woord Van De Dag