United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Paul na eenigen tijd weder in Den Haag kwam, sprak zijn moeder geen woord over Frédérique en haar bezoek. Al meer en meer begon mevrouw met diplomatische tact de draden van heur net te spinnen. Bij Freddy's tweede bezoek bracht zij het gesprek op lectuur en ze beweerde, dat het zoo heerlijk was voorgelezen te worden; vroeger deed Eline dat wel eens, maar ze werd zoo gauw moê. Marie was nu zoo vriendelijk het een enkelen keer te doen, des avonds. Frédérique moest dan eens meêkomen. Frédérique beloofde het, maar niet zonder strijd. Hoe meer mevrouw haar aanhaalde, hoe grooter haar schroom, hoe dieper haar weemoed werd, en zij overdacht vaak hoe mevrouw jegens haar wezen zou, indien zij wist... Want nooit liet mevrouw ook maar in het minste blijken, d
Hij stotterde iets en tastte aan zijn hals. Zij echter keerde zich om en was weldra te midden van een luidruchtig troepje, dat zich om freule De Woude geschaard had. Zelfs de melancholieke mevrouw Van Rijssel, Freddy's zuster, had zich er bij gevoegd.
Freddy was met Mathilde samen. O, Mathilde! stamelde Freddy blozend. Ik bid je, ga meê.... Maar zusje, wel neen! Ik durf niet, waarlijk niet. Mathilde lachte zacht. Ik zal je tot de deur brengen, dwaze meid.... kom. Zij stonden op en Mathilde wond haar arm om Freddy's middel. Zij gingen langzaam de trap af. Kost de reis je zoo een moeite? vroeg Mathilde schertsend. Ik kan er niet aan gelooven!
Mathilde zelve begreep, dat de kinderen in Freddy's bed nog het beste zouden zijn voor het oogenblik, en zij gaf voor de duizendste maal toe en reeg zuchtend Freddy's corsage, waarvan het satijn kraakte, verder dicht; Johan en Lientje kropen intusschen bij Tine onder de gewatteerde deken en zagen met tintelende, guitige oogen naar de blauwe fee op.
Zoo leden zij beiden, terwijl er slechts één woord noodig was. Na een uur stond hij op. Wat had hij zich niet van dit bezoek voorgesteld en welk een teleurstelling was het hem niet geworden... Mag ik eens gauw terugkomen? vroeg hij bijna smeekend. Zeker, Paul, kom gauw eens terug! antwoordde mevrouw zonder uitdrukking. Hij hield nog steeds Freddy's hand.
Ik ben iets van een fee, van een ondine! sprak Freddy, haar armen opheffend, en Tilly en Martha knielden neêr en haalden de wazige plooien dier ragfijne nevels uit, La, la, la,.... Freddy's voetjespaar bewoog zich op een maat, die zij neuriede.... Freddy, Freddy, stil nu.... Martha, een speld; die strik zit los.... Hoe vindt je het, Martha? Beeldig, freule! Is het nu niet kaal, op zij, Tilly?
Dien nacht maakte Marianne goedwillig plaats voor Marie, en in de groote, eikenhouten kamer vernam Marie Freddy's geheim. Zij zaten naast elkaâr op de ruime vensterbank, reeds ontkleed, in hare witte nachtjaponnen, terwijl alleen een nachtlampje het holle vertrek verlichtte, Frédérique snikte, de handen voor het gelaat, maar Marie trok ze zacht weg.
Mevrouw Van Erlevoort en Mathilde voegden daar Freddy's excuses aan toe, die verkouden was en liever thuis had willen blijven, en Eline overdacht weêr met verwondering, waarom Frédérique haar toch een kwaad hart scheen toe te dragen.
Niet dat ik met al die filozofie wil beweren, dat Paul een flink karakter heeft, een man uit éen stuk is, volstrekt niet, maar ik verklaar er meê, dat hij zwak is.... Ik kan nooit van een man houden, die zwak is! antwoordde Freddy stug. Marie sloeg hare armen om Freddy's hals. Freddy-lief! sprak ze. Je maakt me, na alles wat je me verteld hebt, onmogelijk wijs, dat je niet van Paul houdt.
Nu adieu, dag Tilly, dag lievelingen, ja Otto, ik kom al.... Dag Tilly, dank je voor je hulp. Dag Martha. Veel plezier, freule. Hier kinderen, kom hier! riep Mathilde. Zij wierp hun alle drie iets om, een doek of een deken: Ernestine Freddy's regenmantel, die haar een el voor de voeten sleepte. En waar is juffrouw Frantzen, dat jullui hier zoo maar gekomen zijn? vroeg zij ontevreden.
Woord Van De Dag