United States or Caribbean Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
VOEDSTER. In woede doemt de keizer haar ter dood. CHIRON. Ik bloos, wanneer ik aan haar schande denk. AARON. Nu ja, dit is het voorrecht uwer schoonheid; 't Is een verraderskleur, die, foei! door blozen Des harten roersels, ieder plan onthult; Dit is een jonge knaap van ander uitzicht; Zie, hoe de zwarte schelm zijn vader toelacht, Als was zijn zeggen: "Vader, ik ben de uwe."
Dat kleine nest, hij zou haar leeren vanavond... hij zou haar niet om een dans vragen, misschien wel haar in het geheel niet aanspreken. Hij gevoelde zich juist in een humeur om iedereen voor den gek te houden, toen hij in een dichten groep Frédérique en Marie bespeurde, beide in roze tulle. Zoo, late bruidsjonker! riep Marie. Durf je je nog vertoonen, bloos je niet...?
"En met welk recht," vroeg Adeelen: "durft gij, die u sedert een blauwmaandag onzen landgenoot noemt, u tegen mijn wil en dien van Frieslands overheden verzetten?" "Bloos, bloos Adeelen!" riep Reinout: "ziet gij hem aan en schaamt gij u niet? Lag zonder hem uw lijk niet te rotten op het Haarlemmer kerkhof?
Gerrit is overgekomen... Nu, Klaartje, bloos maar zoo niet." "Lieve tante, ik bloos in het geheel niet," zei Klaartje, opstaande en in den spiegel kijkende, "ik heb immers den man nooit in mijn leven gezien!" "Dat's goed; maar je hebt genoeg van hem gehoord," hernam tante met een lachje; "en hij interesseert je wel." Klaartje liet tante praten, en nam haar schelkoord weer op.
"Gij behandelt mij onwaardiglijk," zeide Madzy: "gij miskent mij en den edelen jongeling, die...." "Bloos niet, maar ga voort! Welnu! die edele jongeling?...." herhaalde Adeelen, op een bitsen toon, ziende dat de aandoening Madzy belette voort te gaan. "Nu, ja dan," zeide Madzy, haar vrouwelijke waardigheid geheel hernemende: "waarom gebloosd?
Neen, bloos niet, nicht; het is geene schande een ridder van het hof meer te beminnen, dan een landedelman; en lach ook niet, Rowena, want doodskleederen en een afgevallen gezicht zijn, God weet het, geen onderwerp om er over te lachen! Maar als gij volstrekt lachen wilt, dan zal ik een betere aanleiding voor u vinden.
»Juist omdat ik uw vader's oudste vriend was, omdat de wenschen en verlangens van jonge gelukkige jaren aan zijn herinnering zijn verbonden en aan dat liefelijke wezentje, zijn vleesch en bloed, die in haar jeugd door God werd opgeroepen en mij alleen achterliet als een eenzame; juist omdat hij als jongen met mij samen neerknielde bij het sterfbed van zijn eenige zuster op den morgen, die doch de Hemel beschikte het anders haar tot mijn jonge vrouw zou gemaakt hebben; omdat mijn verdorde hart zich van dien tijd af tot aan zijn dood aan hem verbonden voelde door al zijn beproevingen en dwalingen heen; omdat oude herinneringen en ontroeringen mijn hart vervulden en zelfs, als ik u aanzie, oude gedachten aan hem in mij opkomen; om al deze dingen ben ik ertoe geneigd, u zacht te behandelen ja, Edward Leeford, zelfs nu en ik bloos, omdat u zóó onwaardig bent, dien naam te dragen.«
En hij zou vluchten, zou Mij slapend achterlaten? Neen, ik waan Veeleer, dat de aard doorboord wordt en de maan Door 't boorgat kruipt en zoo de zon verstoort, Als die bij de antipoden 's middags gloort. Ja, gij hebt hem vermoord! Erken 't en bloos! Zoo blikt een moord'naar, ja, zoo strak, zoo boos!
Madzy Dekama zal u nooit vergeten. O! bloos niet en laat het u niet smarten, vriendelijk jegens mij te zijn geweest. Een enkele traan, om mijnentwille gestort, zal u in uw ouderdom zoeter herinneringen geven dan al de hofgunst u bieden kan." Hier liet zij de hand van Ottilia varen: en geroerd en verlegen trad de Jonkvrouw van Naaldwijk tusschen hare gezellinnen terug.
Woord Van De Dag