United States or Serbia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Noch een fijn mennisten zusjen, Noch een bloode pimpelmees, Weet zij iets van angst of vrees Voor een handdruk, voor een kusjen; Toch laat zij niet alles toe, Roeltjen uit de Bonte Koe. Waaghals wie haar durft omvangen! Want haar hand is geen fluweel; Schorre strijkstok op de veêl Van een paar gebaarde wangen, Speelt zij regts en links maar toe, Roeltjen uit de Bonte Koe.
Zij zijn wel uit 't gezicht, maar nog niet uit mijn handen, Nog uit hun slavernij, al schijnen ze uit de banden Van 't slaafsche juk te zijn: Zij werden na gedraafd, En eer den vluggen tijd de bleeke zon begraaft, Zie ik hun achterhaald en onverziens bedrogen, Gelijk de vogel 't net wordt over 't hoofd getogen, En als in 't bladig bosch zoo schielijk 't bloode hert Beschreit zijn vrijheid, alst in strikken is verwerd, Zoo zal ook al betraand 't heirleger der Hebreeuwen Hun vrijheid zien beroofd voor allen tijd en eeuwen.
Dikwijls wierp ze hem spelend met bloemen in het gelaat en aan zijn voeten tokkelde zij liedjes op een drie-snarige mandoline; maar altijd weer, haar gevouwen handen op zijn schouder, vroeg ze ten laatste met bloode stem: "Wat houdt u toch bezig, mijn lieve gemaal?" Hij antwoordde niet, of wel hij barstte in snikken uit; op zekeren dag echter bekende hij haar zijn afschuwelijke gedachte.
Min bloode Dan noode Ging 't vrijsterken meê; Te waken, Te laken, Voedt vriendschap noch vreê, En Govert, Betooverd Door Elze zijn lief, De borst gaf den drommel van haar: "houd den dief!" Hoe prachte, Hoe lachte Die olijke guit, Bij 't winden En 't binden 't Wijs zusterken uit! Zij gromde, Zij bromde Om 't schalke gezeur, Bij 't kitt'len der voetjens voor dooven mans deur.
Eene and're wijl' zijn vingers wischten Het vocht af, dat in de oogen rees; 't Was woeste lust noch bloode vrees, Die van de keus des lieds beslisten; De Heere was 't, die 't spoor hem wees! Of viel Zijn vinger niet te aanschouwen In d'ommekeer van 't wilde paar?
Ze hield zich bloode achteraf, maar een jonkman, die er welgesteld uitzag, en die zijn pijp rookte met de twee ellebogen op den disselboom van een ladderwagen, kwam haar ten dans nooden. Hij trakteerde haar op cider, koffie en koek, kocht haar een zijden halsdoek, en vroeg of hij haar naar huis zou brengen. Onderweg greep hij haar vast. Ze werd bang en begon te roepen. Hij ging.
En nu, laat gij mij vreedzaam gaan, dan ijl Ik met mijn dwaasheid naar Athene weer En volg u verder niet. Ach, laat mij gaan, Gij ziet, hoe dom en dwaas en bloode ik ben. HERMIA. Wel nu dan, ga; wie houdt u hier terug? HELENA. Een arm dwaas hart, dat ik hier achterlaat! HERMIA. Wat, bij Lysander? HELENA. Bij Demetrius. LYSANDER. Geen angst; mijn Helena, zij doet u niets.
"Ik weet alleen, dat gij een bloode schobberd zijt," zeide Reinout: "en dat u die kast niet beveiligen zal tegen een goede dracht slagen, welke ik u zal toetellen zoodra ik er den tijd toe vinde." "Dan wensch ik, dat uwe Edelheid nog lang de handen vol moge hebben.
"Ha, jonge man! Hij is gegroeid! Inderdaad, hij wordt al groot. Goeden dag, jonge man." Serëscha, die reeds altijd tegenover zijn vader bloode was, werd het nog meer, toen hij als jonge man werd aangesproken en in zijn hoofd het raadsel nog niet had kunnen oplossen, of Wronsky een vriend of vijand van zijn vader was. Alsof hij bescherming zocht wendde hij zich tot zijne moeder.
"Dat begrijp ik heel wel," hernam de onverzettelijke Bouke: "maar ik begrijp ook heel wel, waarom ik meê wil gaan. Je wilt met Botbergen gaan vechten, en daar heb ik niet tegen; dat schoelje verdient wel een por in de huid; maar denk je, dat zoo een bloode schelm alleen zal komen? Jawel, of hij 't laten zal.
Woord Van De Dag