Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Tot hen behoorde een oud heer met zilverwitte haren en een hoogst eerwaardig voorkomen; althans wanneer hij met de blanke wimpers naar omlaag, prikkende in het speelkaartje zijn kans te berekenen zat. Als hij de oogleden even opsloeg, dan zochten ze goud!
Als ik tot haar neergebogen Zeg, dat háár mijn hart begeert, En, door zelfden drang bewogen, 't Hart haar 's werelds zoetst vermogen: 't Kussen van liefs lippen leert. Ik weet ook wel meerder dingen Waar ik niet van spreken mag; Zilverwitte Mei-seringen, Die de lucht van geur doordringen In den zoelen voorjaarsdag,
Eenzaam zat hij daar, zoo klein en eenzaam vóór het heerlijk tafereel van weidsche pracht, half verscholen onder heesters-schaduw op den stillen heuvel, naast den gekruiswiekten, ouden molen in bespiegelende zondagsrust en met hoog en wijd over zich heen de blauwe hemelkoepel en de zilverwitte wolken.
Ze leunden op hun ellebogen en zagen lichte scharen zilverwitte engelen in lange fladderende lijnen, trekvogels gelijk, in de duisternis voortzweven. Sommigen hadden luiten en violen in de hand, anderen speelden op citers en harpen, en hun gezang klonk zoo blijde als kindergelach en zoo jubelend als het lied van den leeuwerik.
Een andere soort, zeer goed geschikt voor terrariums, is Cryptanthus zonatus, met bruinachtige bladeren, waarover zilverwitte strepen loopen, of Cryptanthus bivittatus, met lichte en donkerroode overlangsche strepen. De familie der Bromeliaceeën is zóó rijk aan soorten, dat het onmogelijk is hier de voornaamste er van te vermelden.
Den dag daarna ben ik naar Holland teruggekeerd, over een moiree-zijden zee, waar het ploegende schip een kleine borreling van groen en wit schuimsel in opriep. Aan weerszijden van de vore die het trok liepen lange zilvergrijze rimpelingen, en zilverwitte meeuwen omzwierden met sierlijke vleugelslagen zijn boeg. Het was een vaart vol vredige schoonheid.
Halverwege op den berg stond het huis, waarin de petemoei woonde. De ontvangst was hartelijk. De petemoei was een vriendelijke vrouw met een rond, glimlachend gezicht; als kind was zij zeker een echt engelenkopje van Raphaël geweest. Nu was zij een oud engelenhoofd, met weelderige zilverwitte lokken. Haar dochters waren lieve, mooie, lange en slanke meisjes.
Bijna alles wat zij wist, had zij van haar vader geleerd; en zij zag zich weer als klein meisje over haar boeken gebogen, nu en dan heimelijk uitkijkend naar de zonnige wereld daarbuiten, of glurend naar hare witte duiven, die op de vensterbanken te kirren of klapwiekend wegvlogen hoog in de lucht, een zilverwitte stip tegen den blauwen hemel.
Hoe die nobele vrouwe, in de zwarte weduwrouw, met zilverwitte krulle langs d'r slape ... en 'n zware gouwe lorgnet op, as 'n markiezin, te voet viel voor haar zoon, waarbij zij uitriep schrijf dat effe op, man, dat je 't niet vergeet en snikkend uitriep: "Charles, Edouard! mijn kind, hoe diep gij ook gezonke zijt, ik min u nòchtans, kom aan mijn bloedend hart ... mon coeur saignant, et embrassez-moi .... immédiatement!"
De wind joeg zijne zilverwitte lokken tegen zijn hoofd op; twee koude tranen rolden door de rimpels zijner wangen; de scherpe winterzon schoot hare schuinsche stralen op zijnen blinkenden schedel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek