Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Chaldaea, Chaldaia, het zuidelijke deel van Babylonia, later ook wel als algemeene naam voor het geheele land gebezigd. Zie overigens Babylonia en Chalybes. Chaldaïcae rationes. Zie Babylonii numeri. Chaleium, Chaleion = Chalaeum. Chalus, Chalos, riviertje in N. Syria, waaraan Beroea en Chalcis lagen en dat in de woestijn wegsterft.
De bewegingen van haar hart vertraagden een voor een, telkens flauwer, telkens zachter, zooals een fontein uitgeput neerruischt, zooals een echo wegsterft; en terwijl ze den laatsten adem uitblies, waande ze in de open hemelen een reusachtigen papegaai te zien, zwevend boven haar hoofd. De vader en de moeder van Juliaan bewoonden een kasteel midden in bosschen op de helling van een heuvel.
Overal op den bergrug loopen de vertakkingen van een net van spoorwegrails. Onder het klimmen hoort men telkens een naderend geluid, eerst dof en vaag, dan steeds sterker, tot het even geregeld weer afneemt en wegsterft. Het zijn twee, drie of vier karren, hoog beladen met ijzererts, die naar beneden komen rollen, en vervangen worden door een evengroot aantal leege karren, die omhoog gaan.
Slechts één gebouw teekende zich op ieder tooneel, dat voor hare oogen dwarlde, scherp tegen de lucht af; het was de huizing, waarin de armoede vergeten wegsterft; het was de St. Pieterspoort, het was het Gasthuis.
Tegenwoordig, nu het karakteristieke in kleeding en gewoonten langzamerhand wegsterft, is het een tractatie voor den reiziger een volk te treffen als deze boeren uit Herzegowina en Bosnië, die niet alleen het oude costuum dragen voor iederen dag, maar zich ook nog op feestdagen in de rijkste en fraaiste galakleeding steken, zooals men zelden meer in Europa ziet.
Men beweert zelfs, dat de giftige adem der pest en van andere besmettelijke ziekten, in de Zigeuner-koloniën dikwijls zonder de minste uitwerking wegsterft. Gebrekkigen, krommen of dwergen komen bij hen zelden voor.
Maar al weet ik helaas te goed, dat de zedelijkheid niet afhangt van de omstandigheden, ik heb in mijn jeugd ervaren, dat heel wat baldadigheid wegsterft in een nette buurt. We zouden met Vader een dag uit visschen gaan. 's Avonds te voren hadden we alles in gereedheid gebracht, de snoeren en hengels, het aas, en ook de flesschen bessensap en boterhammen met worst.
Nog slapen in het huis waar zij lijdt en zichtbaar wegsterft? Dat niet; neen, neen, dat niet!" "Ik ga mede," riep de fourier. "Waartoe noodig? Bekommer u niet langer om mij." "U alleen laten gaan op zulk oogenblik? Hoop het niet, majoor." "Welaan, het is mij gelijk. Kom dan haastig!"
Eilaas, hij insgelijks waant mij dood; hij weet niet dat zijne welbeminde, zijne bruid, kwijnt en wegsterft onder de macht van Albafras, den onmenschelijken toovenaar. Vliet, mijne tranen, vliet als beken: weenen is al wat mij overblijft!" De jonge fourier beefde van treurig medegevoel en had waarlijk groote moeite, om zijne eigene tranen op te houden.
Het is, alsof het zich nooit had voorgesteld, dat het iets anders dan kasteelen, zomervilla's, landgoederen en ontspanningslokalen zou dragen. Maar misschien is het, omdat het meer er gewoonlijk zoo vriendelijk en zacht uitziet, dat er zoo'n spektakel ontstaat, als nu en dan in de lente zijn glimlach wegsterft, en het toont, dat het werkelijk gevaarlijk kan worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek